انگار حال هیچکس خوب نیست. لااقل کسانی را که ما می‌شناسیم و می‌بینیم. همۀ ایرانی‌ها. همه منتظرند و همه از انتظار خسته شده‌اند. مثل آدم‌هایی هستیم که بیرون قفس ایستاده‌ایم. یک قفس عظیم...

- شاهرخ مسکوب؛ روزها در راه


. .

به قول سعید صاحب علم:
«نرنج از اینکه فلانی بد تو میگوید،
قفس نشین همه را راه راه میبیند.»

میگه که:
عزیزم من آدم غمگینیم و تو حیفی برای بودن در قفس من :).

من صبورم اما
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را
به غم غربت چشمان خودم میبندم
من صبورم اما
چه قدَر با همه ی عاشقی ام محزونم
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم
من صبورم اما
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی رنگ غروب
و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند
من صبورم اما
آه ، این بغض گران
صبر چه می داند چیست...
 
#حمید_مصدق

تمامِ حجم قفس را شناختیم، بس است بیا به تجربه در آسمان پری بزنیم...


. .

و  فکر  کن  به  تنت،  در  حصار  آغوشم!
قفس  همیشه  غم  انگیز  نیست،میبینی...

#سجاد_صفری_اعظم

چیزی که عقاب داخل قفس رو پیر میکنه
غم قفس نیست
پرواز کلاغ های بی سر و پاست ...

.࿐

واقعا هرجور حساب میکنم؛ دیگه هیچوقت قرار نیست بتونم هیچکیو باور کنم. انگار اعتماد تو قفسه سینم زنده به گور شده.

. .

چقدر تنهاییم؛ چقدر تنهاییم. کجای تاریخ، ایرانی انقدر تنها بوده؟ کجای تاریخ انقدر درد روی درد گذاشته؟ کجای تاریخ این‌طور توی قفس بودیم؟

مرغ جان را
عشق گوید
میل داری در قفس
مرغ گوید
من تو را خواهم
قفس را بردران


" مولانا"