این احساس که انگار همیشه از یه چیزی جا موندم ولم نمی‌کنه

عکسشو گذاشتم تو کیف پولم که اگه گم شدم، بدونن مال کی‌ام.

اصلا اتفاق خوب نمیخوام
فقط دیگه این همه اتفاق بد پشت هم نیفته
ولمون کن

من دچار بیماری «یکیو میخوام ولی ولم کن بابا اصن خسته شدم حوصله ندارم » شدم

حالا من چجوری اون همه راهی که با تو رفتم رو تنهایی برگردم؟ بیا من رو برگردون سر جای اولم بعد برو.

تو که می‌دیدی من رو لبه پشت‌بوم دارم لی‌لی بازی می‌کنم. پس چرا اومدی گفتی ببین چه ویو قشنگی و بعد یهو هولم دادی؟

نمیدونم چی به سرم اومده که همش خودمو با بقیه مقایسه میکنم و احساس میکنم عقبم. من آدم رقابت و حسادت و حسرت و این چیزا نبودم. این سپیده‌ی سرزنشگر بداخلاق رو کی گذاشته تو مغزم؟ چرا ولم نمیکنه؟ خسته شدم ازش

چقدر
مشغولم
که
از
مَن
یک
مَنِ
بهتر
به
بار
آید^^

.࿐

دوست عزیز توی زندگی واقعی که ولمون کردی حداقل تو خوابم ولمون کن

درد داره قلبم...
درد اینکه نشد از نزدیک ببینمت
بغلت کنم
ببوسمت
موهاتو ناز کنم...
واسه یه ثانیه هم که شده اینکه مال منی رو تجربه کنم...
نشد...
حسرت شدی...
بدترش اینکه جوری ولم کردی و رفتی که انگار اصلا وجود نداشتم هیچوقت... :)
کاش واقعا هیچوقت نبودم، و نبودی...


. .