دوست دارم بروم سر به سرم نگذارید
گریه ام را بــــه حساب سفرم نگذارید

دوست دارم که به پابوسی باران بروم
آسمــان گفته کـــه پا روی پرم نگذارید

این قدر آئینه ها را به رخ من نکشید
این قدر داغ جنــون بـر جگرم نگذارید

چشمــی آبـــی تـر از آئینه گرفتارم کرد
بس کنید این همه دل دور و برم نگذارید

آخـرین حرف من اینست زمینی نشوید
فقط از حال زمین بی خبرم نگذارید ....

قالَ علی(علیه السلام): اَلْعِلْمُ وِراثَةٌ کَریمَةٌ، وَ الاْدَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَ الْفِکْرَةُ مِرآةٌ صافِیَةٌ، وَ الاْعْتِذارُ مُنْذِرٌ ناصِحٌ، وَ کَفى بِکَ أَدَباً تَرْکُکَ ما کَرِهْتَهُ مِنْ غَیْرِکَ.

علی فرمود: علم; ارثیه اى با ارزش، و ادب; زیورى نیکو، و اندیشه; آئینه اى صاف، و پوزش خواستن; هشدار دهنده اى دلسوز خواهد بود. و براى با أدب بودنت همین بس که آنچه براى خود دوست ندارى، در حقّ دیگران روا نداشته باشى.
أمالى طوسى : ج 1، ص 114 ح 29، بحارالأنوار: ج 1، ص 169، ح 20

در تاریکتــرین لحظـــه ها اسیرم
و در حقارت زمان، به آنچه در گذر است؛ خامـوش
نای بیداد ندارم و پیوسته انس گرفته ام به آئینه یأس
نه صدای ست که بیدار کند
و نه دستی ست که تکان دهد
این بخواب رفته ی ناگـــزیر را...
زمان بی درنگ می گذرد
آئینه چروک میخورد
و مـن همچنان در پیله ی خود، سـخت به دنبال روزنه ای
تا زمــان را نگه دارم.

بی تو Online شبی باز از آن room گذشتم
همه تن چشم شدم دنبال ID تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از case وجودم
شدم آن user دیوانه که بودم
یادم آمد که بگفتی از این عشق حذر کن
لحظه ای چند این room را نظر کن
chat آئینه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت بهEmail دگران است