دنبال کسی میگردم...که توی بهار که زنگ بزنم...بدون هیچ دلیل...!بگم: میای بریم زیر این رگبار و هوای خوش قدم بزنیم؟...در جوابم فقط بگه: نیم ساعت دیگه کجا باشم...
توی تابستون که زنگ بزنم ...بدون هیچ دلیل...!بگم: میای بریم خیابون ولیعصر از ونک تا هر جا شد قدم بزنیم؟...در جوابم فقط بگه: ناهار اونجایی که من میگم...
توی پاییز زنگ بزنم....بدون هیچ دلیل...!بگم: میای صدای ناله ی برگای سعدآباد رو در بیاریم خش خش صدا بدن؟...در جوابم فقط بگه: دوربینتم بیار...
توی زمستون زنگ بزنم ....بدون هیچ دلیل..!بگم چنارای ولیعصر منتظرن با یه عالمه برف...بعد با تردید بپرسم: میای که؟در جوابم بدون مکث بگه : یه جفت دستکش میارم فقط . یه لنگه من یه لنگه تو...سر اینکه دستای گره شدمون توی جیب کی باشه بعدا تصمیم میگیریم...من به دنبال کسی می گردم که دلش چون یاس است...
چشم هایش به صفای گل سرخ ...دستهایش پلی از احساس است ...من به دنبال کسی می گردم که سرانجام نگاهش آبیست

خیلی ها میگویند اسمان آبیست... اما من میگویم آسمان سیاه است چون آسمان من چشمهای توست...