تنهایی خودم رو به حس تنهایی که آدما با وجودشون بهم القا میکنن و بودنشون تنهاترت میکنه رو ترجیح میدم!

𝑺𝒐𝒎𝒆 𝒑𝒆𝒐𝒑𝒍𝒆 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒏𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒚𝒐𝒖 𝑩𝒆𝒄𝒂𝒖𝒔𝒆
𝒚𝒐𝒖𝒓 𝒔𝒑𝒊𝒓𝒊𝒕 𝒊𝒓𝒓𝒊𝒕𝒂𝒕𝒆𝒔 𝒕𝒉𝒆𝒊𝒓 𝒅𝒆𝒎𝒐𝒏𝒔.

بعضی از آدما هرگز تو رو دوست نخواهند داشت
چون روح تو شیطان درونشونو عصبانی میکنه

‌قشنگ ترین توصیفی که
راجع به آدمای مهربون شنیدم این بوده:
«کسانی که به زندگی دیگران نور می‌بخشند
روزی خورشید خواهند شد.»

دلیل اعتماد نداشتنم به آدما اینه که فقط بلدن خوب حرف بزنن، هیچکدومشون پای عملش نیستن.

آدمای ناامن زندگی من نه میرن نه تغییر میکنن، بلکه از سمی به سمی دیگه منتقل میشن!
[قانون پایستگی انرژی سمی ها]

‏دو تا درس از ۱۴۰۳ گرفتم که شاید به کار شما هم بیاد.

اول اینکه بهتره به موقع از چیزی که کار نمی‌کنه درست خارج بشید ( شغل، رابطه، باشگاه ) تا اینکه اینقدر بمونید و امیدوار باشید تا بپوسید.

دوم اینکه تغییر آدما رو بپذیرید، هم بد شدن هم خوب شدن، با یه تصور قدیمی باقی نمونید.

این قضیه ی ناامید شدن از آدما دقیقا از چه سنی استاپ میشه؟

"what if i never find love?"
"don't worry. then, love will find you."
"how?"
"in its own mysterious and magical ways."
"why?"
"because souls like you deserve to be loved."

- اگر هیچ موقع عاشق نشم چی؟
نگران نباش، عشق راهش رو به سمتت پیدا می‌کنه.
- چجوری؟
راه و روش خاص خودش رو داره.
- چجوری؟
چون آدمایی که روحیه‌ای مثل تو دارن ارزش دوست‌داشته شدن رو دارن.

انگار وقتی آدمارو جدی‌نمیگیری زندگی قشنگ تره.

آدما کاری که واسشون میکنی رو دوست دارن،
نه تورو.