#توئیت

گفت : آدما دو جور گریه دارن؛
وقتی که خیلی غمگینن و وقتی که خیلی خیلی غمگینن.
گفتم : خب مگه اینا فرقی هم دارن؟
گفت : آره؛ دومی دیگه اشک نداره...

‏- تا حالا به کسی خیانت کردی؟
‏ آره؛ به خودم!!
‏- چطور؟
‏ برای همه وقت گذاشتم جز خودم

آدمایی که جای حرف زدن می نویسن، خطرناکن! درست مثل همون مصدومایی که خونریزی داخلی دارن و ناغافل خط ممتد، سوت می کشه رو مانیتور زندگیشون ... بی درد و بی علامت!

آدمایی که می نویسن مدت مدیدی توو سکوت بودن، توو انزوای دسته جمعی، از همونایی که مثل همون کلانتر کارتونی دوران بچگی مون،هیچکس نمی فهمه چی میگذره توو قلب طلایی یی که پشت ستاره ی حلبی چهره شون پنهون کردن...

آدمایی که می نویسن ، اونقدر می نویسن تا یه روز جوهر احساس شون خشک بشه و بعد خودشون می شن نقش اول قصه های ناتموم بقیه... درست مثل مجنون که اونقدر "مشق نام لیلا " کرد که بالاخره مرد! آره؛ مرد!
آدمایی که جای حرف زدن می نویسن، آلارم نمی دن؛ سوپاپ اطمینان هم ندارن.. فقط یهو می ریزن...کاملا یهو!

#ناهید_سعادتیان

دوستم را بعد از چند سال دیدم …
از زندگیش پرسیدم و اینکه ازدواج کرده یا نه؛ گفت آره؛
پرسیدم با کی؟!
گفت ویشکا آسایش رو می شناسی؟
ذوق زده گفتم آره؛
گفت من با خواهرش ازدواج کردم؛
اسمش هست
“هیچگاه آسایش” !!!