یکی پیدا نشد که بخاطرش انقدر مجبور نشیم خط قرمزامون و سفت و محکم حفظ کنیم، تا بدون اینکه دائم بهش گوشزد کنیم که این و حدومرز منه، خودش بدونه و کنارش حس امنیت کنی و دائم در حال ترس از آسیب نباشی.

تمام تلاشش این بود که به کسی آسیب نرساند اما خودش هزار زخم از عزیزانش داشت.

آدمیزاد از اونی که نشون میده آسیب پذیرتره!

بهترین جمله ایی که خوندم ، میگه:

چرا تسلیم بشم؟
وقتی رنجشو کشیدم
آسیبشو دیدم
تنهایی هاشو کشیدم
زخمشو خوردم
صبر میکنم تا پاداشش رو بگیرم...
• |.

هر چقدر اصیل‌تر، عمیق‌تر، ارزشمندتر و قابل اعتمادتر باشی به‌خاطر آسیب‌های زیادی که تجربه کردی به کسی زخم نمی‌زنی، چون از میزان درد و ذات رنج خبر داری!
تو زمانی یک انسان درست هستی که اجازه ندی تکه های وجودت عقده و باعث شکستن دیگران بشه...

یه روز التیام پیدا میکنی؛ از همه‌ی اون چیزهایی که درموردشون حرف نمیزنی. همه‌ی اون وقت‌هایی که یه معذرت‌خواهی ساده هم نشنیدی، همه‌ی اون کلمات یا رفتارهایی که بهت آسیب زدن. از سایه‌ی اون ترس مسخره که هیچوقت قرار نیست «دوست‌داشته» بشی— التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی.

آدما هیچوقت حرفایی که تو زمان آسیب پذیریشون بهشون زده میشه رو یادشون نمیره.

اینکه من شروع کننده چیزی نیستم ولی با پایان داستان این منم که آسیب میبینم باعث میشه از هر شروعی دوری کنم.

حتی دست هایی که توان حرکتشون رو داری اگه روزی آسیب ببینن دیگه تحت کنترل تو نیستند. تو مالک هیچ چیز نیستی، رها شو از همهمه ی روزگار.

‏شما امکان نداره یه آدم دروغگو پیدا کنی که به کسی اعتماد کنه، یا آدم خیانت‌کاری که باور داشته باشه طرف مقابل بهش متعهده اکثر آدمای مهربون هم نمیتونن تصور کنن کسی بتونه بهشون آسیب بزنه. می‌خوام بگم هر آدمی دنیا و آدماشو همونجور میبینه که خودش هست،
زیاد درگیر رفتارای آدما نشید


#حق