محبوب من
عادت، عشق نمی‌آفریند!
وابستگی، پایبندی نمی‌آورد.
باید دل بسته شوی...
باید سَرسپرده شوی

. .

آنهنگام که کاری زیبا انجام میدهی و هیچکس توجه نمی کند، غمگین مشو
چونان خورشید که هر صبح منظره ای زیبا می آفریند و بسیاری هنوز در خوابند...

عشق ، عشق می آفریند
عشق ، زندگی می بخشد
زندگی ، رنج به همراه دارد
رنج ، دلشوره می آفریند
دلشوره ، جرات می بخشد
جرات ، اعتماد می آورد
اعتماد ، امید می آفریند
امید ، زندگی می بخشد
زندگی ، عشق به همراه دارد
و عشق ، عشق می آفریند

خانم وآقای خونه

عدم هماهنگی شمادر تشویق وتنبیه کودکتون،نتیجه معکوس می آفریند!

باهم متحدباشید،نه مخالف
وگرنه کودکتون،درپناه یکی از شما سنگر، خواهدگرفت!

عشق، عشق می آفریند. عشق، زندگی می بخشد.
زندگی، رنج به همراه دارد. رنج، دلشوره می آفریند.
دلشوره، جرات می بخشد. جرات، اعتماد می آورد.
اعتماد، امید می آفریند. امید، زندگی می بخشد.
زندگی، عشق به همراه دارد و عشق، عشق می آفریند
مارکوس بیکل

ای مسافر !
ای جدا ناشدنی ! گامت را آرام تر بردار ! از برم آرام تر بگذر ! تا به کام دل ببینمت . بگذار از اشک سرخ گذرگاهت را چراغان کنم . آه ! که نمیدانی … سفرت روح مرا به دو نیم می‌کند … و شگفتا که زیستن با نیمی‌از روح تن را می‌فرساید … بگذار بدرقه کنم واپسین لبخندت را و آخرین نگاه فریبنده ات را . مسافر من ! آنگاه که می‌روی کمی‌هم واپس نگر باش . با من سخنی بگو . مگذار یکباره از پا در افتم … فراق صاعقه وار را بر نمی‌تابم … جدایی را لحظه لحظه به من بیاموز… آرام تر بگذر … وداع طوفان می‌آفریند… اگر فریاد رعد را در طوفان وداع نمی‌شنوی ؟! باران هنگام طوفان را که می‌بینی ! آری باران اشک بی طاقتم را که می‌نگری … من چه کنم ؟ تو پرواز می‌کنی و من پایم به زمین بسته است … ای پرنده ! دست خدا به همراهت … اما نمی‌دانی … نمی‌دانی که بی تو به جای خون اشک در رگهایم جاریست … از خود تهی شده ام … نمی‌دانم تا باز گردی مرا خواهی دید ؟؟؟

« آنچه در مغزتان می‌گذرد، جهانتان رامی‌آفریند. »