روزی به خانه‌ام آمدی واز آن کلبه‌ی تاریک با سقفی شکسته حالا جنگلی سبز پر از پروانه‌های رنگی ساخته‌ای.

گویی تمام عمر بین آدمها گشتم
تا تو را پیدا کنم...
گویی به دنبال این بودم که
خود را گرفتار کنم!
تو دل از من نبردی ؛
من خودم را به دام انداخته ام...
زره پوشیده و اسب جنگ تاخته ام
پیچ و تاب موی احدی مرا گمراه نکرد
تو از راه آمدی و کافر شدم....
.️..

آمدی آرامم ڪنــــی

عاشقــــــم ڪردی وآرامـم بردی ..




#امیرعباس _خالق -وردی

در رفتن هیچ چاره‌ای نبود و در ماندن هیچ امیدی، ما باید از اول نمی‌آمدیم.

داستایوفسکی باید خیلی قلبش شکسته باشه
زمانی که گفت:
من داشتم می‌سوختم که تو آمدی،
و مرا بابت بوی خاکستر مقصر دانستی...

‏ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی‌دادیم با کسی از دردهایمان نمی‌گفتیم و از کسی کمک نمی‌خواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن، از پا درآمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند..

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

🩵🪽
من
غمی که لب ایوان آفتاب پریده ی نبودنت نشسته ام.
بی آب و دانه،
بی آواز ...
امشب
به خوابم که آمدی،
فردا هم نشد
نشد!
{ #معصومه_صابر }
کاش خوابی خوش باشم
.‌ .

"Gnossienne":

حس شناخت کم نسبت به کساییه که خیلی وقته باهاشون در رفت و آمدیم، به عبارتی اونا یک زندگی درونی پیچیده دارن که ما خیلی کم‌ راجبشون می‌دونیم و همیشه دوست داشتیم کشفشون کنیم.

ناخواسته آمدی
شدی خواستنی ترین آدم زندگیم

.࿐

‏پیش‌ترها اگر می‌گفتند مجذوب مردی خواهم شد، از ته دل می‌خندیدم؛ هیچ موجودی را بیرون از خودم نمی‌دیدم، تا تو ذره‌ذره آمدی به درونم؛ با هر نبض من می‌تپی. انگار بزرگت کرده‌ام.

‏• خانه ادریسی‌ها / غزاله علیزاده⁩