تو چه ساده اي و من، چه سخت
تو پرنده اي و من، درخت
آسمان هميشه مال توست
ابر، زير بال توست
من ، ولي هميشه گير كرده ام.
تو به موقع مي رسي و من ،
سالهاست دير كرده ام
*
خوش به حال تو كه مي پري!
راستي چرا
دوست قديمي ات-درخت را-
با خودت نمي بري؟

عرفان نظر آهاري