شدیدا برای آدمایی که برنامه‌ریزی و نظم دارن و تلاش میکنن احترام قائلم. میخواد رژیم غذایی باشه ورزش باشه میخواد برای زیبایی باشه یا برای درس و کار میخواد برای خوشحالی باشه یا برای رابطه و خانواده.
آدمی که بدونه برای به دست آوردن هر چیزی باید زحمت کشید...

. .

این جمله بینظیره ، میگه:

و شاید راز نِجآت ما "دوام آوردن" باشد!
• |.|

دوست داشتن فقط به دست آوردن نیست که،
نگه داشتنه…


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

کاش؛
در پایان این بغض‌ها، خستگی‌ها و اندوه‌ها،
چیزی باشد
که ارزش این همه دوام آوردن را
داشته باشد.

روابط آدم با دیگران باید مثل پیاز باشه
لایه لایه
یه سری شاخص در نظر میگیری و آدمایی که اونها رو بدست آوردن به لایه جدید وارد میکنی.

نه مثل ژله که با اولین قاشق به همه چیز برسه.
نه مثل خربزه که بعداز اولین لایه برسه.
نه مثل نارگیل که با زور چکش هم نرسه.
پیاز عزیزان پیاز!

آدم‌هایی که داغ عزیز دیدن رو از نزدیک ملاقات کردین؟ یه ترکیب بی‌تفاوتی و غمی تو چهرشونه که منو خیلی میترسونه. ارتباط داشتن با این آدما هم خیلی سخته، یبار تو زندگیشون تا ته سیاهی و غم رفتن و دووم آوردن، همین تجربه شجاعشون کرده و بهشون یاد داده هر درد و فقدانی رو میشه تحمل کرد.

دلم میخواد یکی برای به دست آوردنم
بره دست به دامن دعا نویس شه

...

تو این زندگی برای بدست آوردن هر چیزی باید چیزهای دیگری رو از دست بدی. مهم اینه که خودت رو بشناسی و بدونی چه چیزی زندگی تورو ارزشمندتر می‌سازه، نهایتا حرص چیزهایی که از دست دادی رو نخوری و بدونی خود سرزنش‌گری فقط انرژیتو می‌گیره. تلاش کنید بپذیرید. بپذیرید که در هر حال ما نمی‌تونیم به گذشته برگردیم و طور دیگه‌ای زندگی کنیم ولی می‌تونیم زمان حال رو بهتر سپری کنیم.

مسئله فقط مسئله‌ی دووم آوردنه. همیشه اون کسی روایت‌کننده بوده که اون مسیر رو تا انتهاش رفته. هرکسی موند و جا زد اسمش رفت تو لیست قربانی‌ها و من حقیقتا دلم نمی‌خواد قربانی باشم. اگر قربانی بودنی هم مطرح باشه دلم می‌خواد قربانی مقصد باشم نه مسیر. چون هرکسی که توی مسیر موند و جا موند لگدمال شد. و تن من برای لگدمال شدن بیش از اندازه کشیده.

آدم هایِ بی معرفتی هستیم !
زود برایِ هم تکراری می شویم، زود از هم خسته می شویم.
انگار عاشق شدن را یادمان نداده اند، پای حرف ماندن را، وفاداری را یادمان نداده اند.
اولش برای به دست آوردنِ هم ، به هر دری می زنیم، به هم که رسیدیم مقایسه می کنیم، دنبالِ عیب هایِ هم می گردیم و راحت از هم سیر می شویم.
انصافا که آدم های بی اراده و سر درگمی هستیم. به حرف و قول هایمان هیچ اعتباری نیست.
ما یک مشت بازنده ایم که انتقامِ نداشته هایمان را از رابطه ها و آدم های بی گناه می گیریم.

-نرگس صرافیان‌ طوفان