مدتهاست راهم را جدا کرده ام
از ادمهای غریب و اشنا
سوار هیچ قطاری نخواهم شد
حتی اگر خسته باشم
حتی اگر کفشهایم را جا گذاشته باشم.
باز نخواهم گشت
حتی اگر چهره ام در اینه بزرگ شهر
کهنه تر و کهنه تر شده باشد.
حتی اگر نامم را فراموش کرده باشند.

خاطراتمان دارد از چشم‌ شیشه های
بخار گرفته ی اتاقم پایین می چکد
گفته بودی
برمیگردی و فردا پشت این پنجره هاست.
نیامدی و نمیدانم
حرفهایم را با کدام مسافر بگویم؟
که خودش هم با
چمدانی پر از غصه راهی دیار
بی نشان نباشد.

#مینو_پناهپور             

•
چو رنج بوده فقط سهمم از جهانِ شما
خوشا به کنجِ اتاقم خوشا جهانِ خودم.

- سجاد رشیدی پور

♡

دلم می خواست توی اتاقم تنها بودم، با کتاب هایم، دور از این آدم ها

.࿐

دلم میخواد روی ایینه اتاقم بنویسم: ادمها بارها و بارها ناامیدت میکنن، اینقدر خر نباش و فکر نکن درست میشه

•
خسته نمیشی همه‌ ش تو اتاقتی؟
- من تو اتاقم :

♡

هر روز غیر اجتماعی تر و تمایلم به غارنشینی بیشتر میشه، واقعا تو اتاقم راحتم.

اومدم خونه، اتاقم مرتبه و مامانم باهام حرف نمیزنه.
بدبخت شدم.

دقیقا میخوای بدونی کجای زندگیمی؟
ببین تو دقیقا دقیقا همه‌جای زندگیمی.
رو درو دیوار اتاقمی
تو هوایی که نفس میکشم
تو مغزم
تو قلبم
خیالم
خوابم
تو نقاشیام
ساز زدنام
همه‌جا، ببین همه‌جا.🩷



. .

گوشیمو برمیدارم الکی من چِک میکنم.‌
هنوزم وجودتو پیش خودم حس میکنم.
هنوزم پیکمو من سلامتیت پیک میخونم.
هر شبمم کارم شده تو اتاقم چِت میکنم.
میرم تو خاطراتِ خوب با تو سیر میکنم.

دقیقا میخوای بدونی کجای زندگیمی ؟؟
ببین تو دقیقا دقیقا همجای زندگیمی .
رو درو دیوار اتاقمی
تو هوایی که نفس میکشم
تو مغزم
تو قلبم
خیالم
خوابم
تو نقاشیام
ساز زدنام
همجا ، ببین همجا .