اصرار نکنید، پافشاری نکنید، بزارید زندگی روال خودش رو بره، اتفاقی بخواد بیفته میفته دیگه، اصرار برای چی؟

مخصوصِ زمانیه که
آدم اونقدر زیاد منتظر
مونده  که بی‌قرار شده
و نمی‌دونه قراره چه
اتفاقی بیفته.

‏اون زخم رو پذیرفتم، اما با هر اتفاقی برمیگردم واسش سوگواری میکنم که اگه اون زخم نبود اینجور نمیشد.

‏یه غمی خیلی پر رنگ‌تر از بقیه غم‌هاست، هضم نشدنی و هرگز خوب نشدنی، هر بار با هر اتفاقی غمگین میشی یا صدمه میبینی برمیگردی پیش اون غم، از غم‌‌های جدید به کهنه‌ترین غمت پناه میبری،به جانکاه‌ترین غمت.

زیباترین انسان‌هایی که تاکنون شناخته‌ام آن‌هایی بودند که شکست خورده‌ بودند، رنج می‌کشیدند، دچار فقدان شده بودند و با این حال راه خود را از اعماق درد و رنج گشودند و بیرون آمدند. این افراد حسی از قدردانی، حساسیت و فهم زندگی داشتند که آن‌ها را پر از دلسوزی، ملایمت و درک عمیق عاشقانه می‌کرد. زیبایی این افراد اتفاقی نبود.
‌
#الیزابت_کوبلر_راس

این نوشتهٔ الیزابت کوبلر رو عمیقاً دوست دارم و درکش می‌کنم؛ می‌گه:
«زیباترین انسان‌هایی که تاکنون شناخته‌ام آن‌هایی بودند که شکست خورده‌ بودند، رنج می‌کشیدند، دچار فقدان شده بودند و با این حال راه خود را از اعماق درد و رنج گشودند و بیرون آمدند. این افراد حسی از قدردانی، حساسیت و فهم زندگی داشتند که آنها را پر از دلسوزی، ملایمت و توجه عمیق عاشقانه می‌کرد. زیبایی این افراد اتفاقی نبود.»

You were the thing that happened to me, and after you, nothing else moved me.

تو آن اتفاقی بودی که در من افتاد، و بعد از تو دیگر هیچ اتفاقی مرا تکان نداد.

نمیدونم الان چی ذهنت رو درگیر کرده اما خواستم بهت بگم:
هر چه قدر ناامید و خسته شدی
هر چه قدر هیچ چیز بهت انگیزه نداد،
یاد این بیوفت که:

«هیچ اتفاقی، اتفاقی، اتفاق نمیفته:)»

شاید باید باهاش روبه رو میشدی که قوی تر بشی تَه‌ِ این داستان....

نا امید شدن از یک نفر بدترین اتفاقیه که میتونه تو یه رابطه احساسی،خانوادگی یا دوستانه بیفته،اینکه بدونی دیگه هیجوره نمیتونی رو این عزیز،حالا هرچقدرم که عزیز‌حساب باز کنی.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

جوری که تلاش می‌کنی، تحسین برانگیزه. جوری که برای همه‌چیز، از همه‌چیز می‌گذری. انگار نمی‌دونی ته‌تهش اتفاقی برای دست‌های خالیت نمی‌افته و دویدن‌هات، فقط دویدنه.