آخرین نقطه بی تفاوتی اینه که دیگه از هیچ اتفاقی تعجب نمیکنی.

شاید اون آدم‌هایی که اتفاقی تو خیابون می‌بینیم، همون آدم‌هایی باشن که بقیه منتظرن یه بار دیگه ببیننشون.

خدایا برای هیچ اتفاقی گله و شکایت ندارم ولی انتظار دارم ازت، انتظار جبران، انتظار معجزه، انتظار آرامش.

No matter what happens, no matter how far you seem to be away from where you want to be, never stop believing that you will somehow make it.

مهم نیست چه اتفاقی میوفته، مهم نیست که چقدر از جایی که می خوای باشی دور بشی، هرگز از این باور که به نحوی موفق خواهی شد دست نکش.

نوشته بود:
"این زخم رو پذیرفتم. اما با هر اتفاقی برمیگردم واسش سوگواری می‌کنم که اگه اون زخم نبود، اینجوری نمیشد".

یه غمی خیلی پر رنگ‌تر از بقیه غم‌هاست، هضم نشدنی و هرگز خوب نشدنی. هر بار با هر اتفاقی غمگین می‌شی یا صدمه می‌بینی برمی‌گردی پیش اون غم. از غم‌ های جدید به کهنه ترین غمت پناه می‌بری. به جانکاه ترین غمت، به غم عزیز بی‌رحمت.

اصرار نکنید، پافشاری نکنید، بزارید زندگی روال خودش رو بره، اتفاقی بخواد بیفته میفته دیگه، اصرار برای چی؟

مخصوصِ زمانیه که
آدم اونقدر زیاد منتظر
مونده  که بی‌قرار شده
و نمی‌دونه قراره چه
اتفاقی بیفته.

‏اون زخم رو پذیرفتم، اما با هر اتفاقی برمیگردم واسش سوگواری میکنم که اگه اون زخم نبود اینجور نمیشد.

‏یه غمی خیلی پر رنگ‌تر از بقیه غم‌هاست، هضم نشدنی و هرگز خوب نشدنی، هر بار با هر اتفاقی غمگین میشی یا صدمه میبینی برمیگردی پیش اون غم، از غم‌‌های جدید به کهنه‌ترین غمت پناه میبری،به جانکاه‌ترین غمت.