نمی دانم که با او می شود ما شد؟
کسی این جمله را پرسید؟
چه باید گفت؟

درونم حس تردیدیست
مرا حتی دگر خود هم نمی فهمد !
میانِ لحظه ای خواهم که ما باشم
دمی دیگر ز دنیا می گریزم تا که تنها شَم

درونم حس تردیدیست
نمی دانم پر از دلبستگی هستم؟
و یا دنبالِ تن پوشی برای خستگی هستم؟

چرا احوالِ عالم را نمی فهمم؟
برایَش خاطرم همچون قراری بی ثمر باشد
به من دلبستگی بخشید و دنیا را ز کامَم بُرد
مرا دلبستگی بگرِفت و دنیایَش به نامم خورد !

چه باید گُفت؟
گمانم بایَدَش در آسمانِ فکرِ دیگر خُفت . . .

بیا قدری رها باشیم
بیا از مالِکیَت ها جدا باشیم
گمانم بی تعلّق زندگی زیباست
وطن در من تمامِ هستیِ دنیاست

مرا وابستگی پوچ است
نشانی در رسیدن نیست

من آنم،
مرغِ افکارم
دَمادَم در پِیِ کوچ است

.محسن محمودنیا

میدونی رفیق،
‏ دلم میخواد اتفاقی بیفته و بپرسن
خب بگو ببینم چه احساسی داری؟
و در جواب بگم سر از پا نمی‌شناسم..

نه فقط واسه خودم،
واسه همه مون.
میدونی،آخه احوالِ خوش دسته جمعی میچسبه،نه تنهایی..

میانِ آشوب بودنِ
احوالِ این روزهایم
یڪـ تو
وجود دارد
ڪه قوّتِ قلبم
و آرامش وجودم است
و من، به آن تو خیلی نیاز دارم...

#شما فرستادین🤍

•
اونجا که جهان ملک خاتون میگه:

باشد احوالِ جهان افتان و خیزان غم مخور

「♡」

✨
شب شعرِ بلندیست
رنگِ احوالِ پریشـانِ دلـم

چه شب ‌ها
بی ‌ثمر
تا صبح
بیداری
و او
هرگز نمی ‌داند
چه احوالِ بدی داری...

کم سرمایه‌ای نیست داشتن آدم‌هایی که حالت را بپرسند

از آن بهتر داشتنِ آدم‌هایی است که

بتوانی در جواب احوال‌پرسی‌هایشان بگویی :

"خوب نیستم . . . "