دیروز یه کاربری تو توئیتر نوشته بود: "ارتباط سالم و امن اونیه که بدونید اگه یه روز به هر دلیلی دیگه باهم دوست و در ارتباط نبودید ازتون هیچ آسیبی به هم نمی‌رسه، و تمام حس‌ها، صحبت‌ها و لحظه‌هاتون پیش هم جاش امنه."
واقعا درست میگه؛ آدم امن یه نعمته نه اونی که هی باید نگران این باشی که ازت آتو نداشته باشه!

اینکه سعی کنی با استفاده از به اشتراک گذاشتن تراماهات، رابطه‌ت رو به کسی نزدیک‌تر و صمیمی‌تر کنی واقعا یکی از تاکسیک‌ترین انواع تشکیل یه ارتباطه

کسی که با آدم گذشته زندگیش در ارتباطه ، آدم قابل اعتمادی نیست ..
حالا شما قبول نکن‌ .

در روز جهانیِ قطع ارتباط، ارتباط‌هاتون رو

وقتی از آدمای مورد علاقه‌تون ناراحتید برید بهش بگید فلانی همچین غلطی کردی، که اونم بگه چرا یه همچین غلطی کرده. بزنین تو سر هم دیگه ولی در نهایت به یه نتیجه ای برسید؛ چیه آخه تو ذهنتون تجزیه تحلیل می‌کنین و به اون مسئله پر و بال می‌دید؟ چند تا ارتباط باید سر سوء‌تفاهم از بین بره؟!

از وقتی قطع ارتباط کردیم، احساس می‌کنم میانگین دروغ‌هایی که روزانه می‌شنوم کمتر شده.

آدم‌هایی که داغ عزیز دیدن رو از نزدیک ملاقات کردین؟ یه ترکیب بی‌تفاوتی و غمی تو چهرشونه که منو خیلی میترسونه. ارتباط داشتن با این آدما هم خیلی سخته، یبار تو زندگیشون تا ته سیاهی و غم رفتن و دووم آوردن، همین تجربه شجاعشون کرده و بهشون یاد داده هر درد و فقدانی رو میشه تحمل کرد.

از ارتباط با زنِ قوی نهراس؛
شاید روزی برسد که او تنها ارتش تو باشد.

قطع ارتباط کنید و کنار بزارید و بگذرید .. بخاطر روحتون ، جسمتون ، روانتون ، زندگیتون ...

با آدم هایی تو زندگیتون در ارتباط باشید که تحت هیچ شرایطی نذاره شب با ناراحتی بخوابید :)