به همون اندازه که به اونا عشق می ورزی،
خودت رو هم دوست داشته باش،
حتی بیشتر از‌اونا، چون تو ارزششو داری.

کاش این روزهای سختی که می‌گذرونم در آینده یه حاصلی داشته باشه؛ دلم می‌خواد اگه بعدها این روزهام رو به یاد آوردم با خودم بگم «ارزشش رو داشت.»

دردناک‌ترین بخش پذیرش زمانیه که میپذیری اصلا ارزشش رو نداشت، ارزش تمام انرژی و وقت و خوبی‌هایی که از جون مایه گذاشتی، زخم‌هایی که در ازاش خوردی و فرسودگی‌ای که در تار و پودت نشست، اصلا ارزش این همه غرامت رو نداشت.

یه موقع‌هایی هست که دوست داری حرف بزنی٫ تلاش کنی٫ بجنگی ولی نمیدونی دیگه برای چی باید تلاش کنی و ادامه بدی، چون هیچ چیز قشنگی باقی نمونده و دیگه شک داری که ارزشش رو داره یا نه.

‏همون لحظه‌ای که داری از استانداردات پایین میای و فکر میکنی ارزشش رو داره، کاش صاعقه بزنه مغزت ریست شه.

واسه به دست اوردن هر چیزی باید یه چیزایی از دست بدی؛ حالا میخواد زمان باشه، انرژی باشه، آدم باشه... فقط باید ببینی ارزششو داره یا نه.

چقدر زیباست
کسی را دوست بداریم
نه برای نیاز
نه از روی اجبار
و نه از روی تنهایی
فقط برای اینکه
ارزشش را دارد...!🤍.

یه روز یکی از دوستای مامانم
ساعت 5 بعداز ظهر
اومد تا 10 شب اشک ریخت و حرف زد
وقتی رفت به مامانم گفتم:
چه حوصله ای داری !!!!
ماشالله چقدر حرف زد
مامانم گفت پناه بودن لیاقت میخواد!
اینکه پای دل شکسته یکی بشینی
حرفاشو گوش کنی از هزارتا
نذر و نیاز ارزشش بالاتره !!!
دل شکسته بی پناهه مامان

نمیدونم کی نیاز داره اینو بشنوه ولی فکر نکن باید حتماً از یه چیزی/کسی متنفر باشی تا بذاری از زندگیت بره، میتونی در اوج دوست داشتن یه چیزیو رها کنی چون داره بهت صدمه میزنه و مطمئن باش این بیخیال شدن ارزششو داره، نه لزوماً برای خود الانت، ولی برای خود آینده‌ت.

‏یجور باشید که :

اگه به هر دلیلی دیگه باهم نبودین وقتی بهتون فکر کرد به خودش بگه ارزششو داشت ولی من قدرشو ندونستم.