‏به نظرم یکی از غمگین‌ترین فکت‌هایی که وجود داره و خیلی اتفاق میوفته دوستی‌‌ها یا دوست‌های دوره‌ایه، یه مدت باهاشون خیلی صمیمی میشی، باهاشون کلی حرف میزنی، کلی خاطره میسازی، کلی چیزهای خوب اتفاق میفته، کلی اینتراکشن داری ولی بعد از یه مدت بدون هیچ دلیلی بینتون فاصله میوفته و حتی از هم دیگه خبر هم ندارین.

نوشته بود:
"اگه با رسیدن به پنجشنبه و جمعه خوشحال نمیشین دوستاتونو عوض کنین
اگه برا رسیدن به شنبه ذوق ندارین شغلتونو عوض کنین.
اگه بی صبرانه منتظری شنبه بیاد و برین سر کار همسرتونو عوض کنین
اگر هم کلا ذوق ندارین خودتونو عوض کنین=))"
به نظرم که خیلی جمله ی عمیقیه.


. .

چه حوصله ای دارین برای تلافی !
به قول محمود درویش :
همین تورا بس که من دیگر تورا آنطور که می دیدم نمیبینم ...

‏چیزهایی که براشون بهتون هیچ جایزه‌ای نمیدن:

-سلامت روانتون رو برای شغلتون بذارین
-اشک ریختنتون رو پنهان کنین
-مسئولیتهای زیاد از حد قبول کنین
-خودتون رو به خاطر دیگران کوچیک کنین
-وانمود کنین حالتون خوبه وقتی خوب نیستین
-یه رابطه یا دوستی رو وقتی که باید رها کنیم، ادامه بدین

قلبتونو ندین دست کسی که دوسش دارین، بدین دست کسی که دوستون داره اون بهتر ازش مراقبت میکنه.

ولی اگه از یکی خسته شدین یا حوصله‌ش رو ندارین صادقانه بهش بگین، هیچ حسی بدتر از این نیست که بفهمی یکی یه مدت تحملت می‌کرده ..

می دونستین خیلی وقتا چرا
خواب کسی که دوستش دارین رو می بینین؟

‏تکست نمیده؟ بخوابین
فیکس نمیکنه همدیگه رو ببینین؟ با دوستاتون برین بیرون
تلاش نمیکنه؟ تلاش نکنین
نذارین هیچ فرد یا رابطه‌ای انقدر شما رو درگیر خودش کنه که از روتین عادی زندگیتون بزنید..

لطفا برای آرزوهاتون بجنگین
اگه به فکرتون رسیده ..
پس حتما توانایی انجامشو دارین خب؟

وقتی کسی توانایی گند زدن تو اعصابتون رو داره بدونید که متاسفانه دوسش دارین..