‌‌نفسم هستی و
بی تـو نفسم میڪَیرد
توهمانی ڪہ دلم
بی توشبی میمیرد
بادوبیتی ،غزلی ،
حال مـرا بهتر ڪن
باتوشعر ازلب شاعر
چوشڪر میریزد،


.

به رسم هر شب....قبل ازخواب
دلم عجیب هوای ِاین را کرد
که برای کسی بنویسم دوستش دارم
امان از این خواسته ها...
کسی راندارم که بگم دوستش دارم
اما...اینجا مینویسم !
برای‌ هر کسی که...
امشب‌دلش‌ میخواست ازلبی بشنود:

"دوســــــــــتـت دارم"

گفتم ای دل، نروی؟
خار شوی، زار شوی
بر سرِ آن دار شوی
بی بَر و بی بار شوی

نکند دام نهد؟
خام شوی، رام شوی؟
نپَری جلد شوی،
بی پر و بی بال شوی؟

نکند جام دهد؟
کام دهد، ازلب خود وام دهد؟
در برت ساز زند، رقص کند،
کافر و بی عار شوی؟

نکند مست شوی؟
فارغ از این هست شوی؟
بعد آن کور شوی،
کر شوی، شاعر و بیمار شوی؟

نکُنَد دل نکَنی،
دل بکَنَد،
بهرِ تو دِل دِل نَکُنَد؟
برود در بر یار دگری،
صبح که بیدار شوی؟؟!

مولانا

اشک

گاهی ازلبخندباارزش تره

چون لبخندرو

به هرکسی میتونی هدیه بدی

امااشک رو

فقط برای کسی میریزی که نمی خوای

ازدستش بدی...

نگران اشک هایم نباش;ازلبخندم بترس!که معنایش..اشکهای فردای توست...