‏به نظرم یکی از غمگین‌ترین فکت‌هایی که وجود داره و خیلی اتفاق میوفته دوستی‌‌ها یا دوست‌های دوره‌ایه، یه مدت باهاشون خیلی صمیمی میشی، باهاشون کلی حرف میزنی، کلی خاطره میسازی، کلی چیزهای خوب اتفاق میفته، کلی اینتراکشن داری ولی بعد از یه مدت بدون هیچ دلیلی بینتون فاصله میوفته و حتی از هم دیگه خبر هم ندارین.

خیلیا رو نباید با خودت ببری 404 رهاشون کنید تو 403.

Sometimes people are beautiful
Not because of their looks and words
But because of what they are

گاهی آدم‌ها زیبان
نه بخاطر قیافشون وحرفاشون
بلکه بخاطر چیزی که هستن

برگ برنده‌ی تو صداقتته وقتی که بقیه در دروغ‌هاشون می‌غلتن.

آدما لیاقت کارایی که تو براشون می‌کنی رو ندارن به تو که میرسه کور میشن.

زمانی میتونی رُک باشی که بفهمی دیگران براشون مهم نیس باحرفاشون چه احساسی در تو شکل میگیره! ولی تو با این حال برات مهمه.

عاشق اون لحظه رهایی از آدم‌هام، اینطوری که تو بارها براشون تلاش میکنی، میدویی میدویی، به بهونه‌های مختلف نگهشون میداری اما یه روز صبح از خواب بیدار میشی و احساس میکنی دیگه بسه، چت‌هات رو پاک میکنی خودش هم حذف میکنی و تادا رها شدی.

‌
نوشته بود:
«صدای رفتار آدما انقدر بلنده که دیگه
نیازی نیست به حرفاشون گوش کنی.»

مثل بیشتر آدما نباش.
بیشتر آدما بیخیال رویاهاشون میشن.
بیشتر آدما شکست رو می پذیرن.

Sick of hearing "but they're your family". If it's toxic, it's toxic. I have the right to cut them off!

خسته‌ام از شنیدن اینکه «ولی اونا خانواده‌ات هستن». اگه آدمای سمی‌ای هستن، پس سمی‌ان.
من حق اینو دارم که رابطه‌ام رو باهاشون قطع کنم! .