فکر نکنید هر کس که از راه رسید
هر کس که با شما خندید
هر کس که چند صباحی گیر داد و پیگیر شد
می تواند رفیق شما باشد...
رفاقت جریانی ست توی خون
آدم که یکباره میجوشد، وقت هایی
که بداند بودنش لازم است،
همین به موقع بودن، چگونه بودن؛
می‌شود اصالتِ یک رفاقت...

انگار آن‌ها که طعم غم را نچشیده‌اند، ناقص‌اند و روحشان از اصالتِ زندگی محروم مانده است.

در واقع آدمها
نیمی از اصالتِ وجودیِ خودشون رو
به قیمتِ شبیه شدن به دیگران از دست میدن.

اصالت یعنی ، نتونی به کسی خيانت کنی ، نتونی دل بشکنی ، نتونی دورو باشی ، نتونی آدما رو بازی بدی و ...
يعنی برای خودت يک چهارچوبِ محكمِ اخلاقی داشته باشی . چهارچوبی که خودت با جهان بينیِ خودت ، برای خودت تعريف میكنی .
بنابراین ، کسی که چهارچوبِ اخلاقی داره ، اصالت داره ...
اصالت رو نه میشه به ارث برد ، نه میشه خريد ، نه میشه اداشو درآورد ، و نه میشه با بَزَک و دوزَکِ ظاهری بهش رسيد ...
اصالتِ واقعی ، به محيطِ زندگی ما ، تربيت و تلاشِ فردیِ ما برای دونستن و تغيير در جهت انساﻥِ بهتر شدن بستگی داره ...
اين كه تن به هركاری ندیم ، بى عُرضگى نيست
اصالتِ عزيز ، اصالت ...
حتی اگه عده ای ما رو متهم به بی عُرضگی كنند و خودشون رو زرنگ بدونن !