و‌ سرانجام کسی خواهد آمد
و با مهربانی هایش به تو نشان خواهد داد
که تو قبل از دیدنِ او اصلاً زندگی نکرده ای.

همونجاکه حامیم میگه:
«اصلا کم نشو ازم،عوض نشو
فقط آخه دوست دارم..
جابه جا بشه جای آسمون وزمین،دوست دارم..
ازمن مطمئن باش یه تنه تا تهِ دنیا،دوست دارم..!»
یکی باید باشه که اینجوری دوستت داشته باشه:)


. .

اصلا دوستی برای همین بود؛
برای گم نشدن در برهوت جهان..

استاد گلشیری تو یکی از کتاب‌هاش نقل به مضمون نوشته بود: «بابا من اصلا زن گرفتم که وقتی شب میرسم خونه براش خاطرات زندگیم رو بگم.»
و من باهاش موافقم. اشتیاق به قصه‌ی دیگری٬ مقدمه خلق قصه‌های تازه است.
یکی از بزرگ‌ترین حسن‌های ادبیات همین که تمرین می‌کنیم شنونده قصه باشیم.

وقتی پیام‌های قدیمی‌ رو می‌خونی و متوجه می‌شی که اون اصلا یه دروغگوی حرفه‌ای نبوده، بلکه این تو بودی که یه احمقِ حرفه‌ای بودی.

من واقعا دیگه از هیچی خوشم نمیاد هیچ‌ حسی توم نیست، اصلا انگار یکی گرفته بال‌های پروانه‌هام رو با قیچی تیکه تیکه کرده، هیچی خوشحالم نمیکنه، نه شب‌ها سر وقت میخوابم، نه دیگه دلم میسوزه، نه احساساتی میشم، نه خوشحال میشم، نه زیاد میخندم، نه صمیمی میشم، نه دل میبندم، نه اجتماعی‌ام، هیچ حسی توم نیست، از قوی بودن خسته شدم.

‏اونی که برمی‌گرده عاشق نیست، پشیمونه!
اونی که عاشقه اصلا نمیره که بخواد پشیمون برگرده‌‌...!

رازش اینه اصلا وقت نداشته باشی فکر کنی.

همه آدم‌ها شاعرانگی رو بلدن حتی اونی که شاعرانگی رو یادش نگرفته، ولی مهمه در کنار چه کسی قرار می‌گیری چون بعضی از قابلیت‌ها فقط توی شرایط‌‌های خاص و با آدم‌ خاص شکوفا می‌شه. یکهو می‌بینی کسی که اصلا نمی‌دونست شعر چیه، برات در حد شاهنامه شعر گفته و وارد مسیری شده که حتی خودشم به خوابش نمی‌دیدش.

هیچ‌وقت نمیتونم ببخشمت، اخه تو جوری همه چیزو تموم کردی که انگار اصلا چیزی نبوده.