‏به نظرم یکی از غمگین‌ترین فکت‌هایی که وجود داره و خیلی اتفاق میوفته دوستی‌‌ها یا دوست‌های دوره‌ایه، یه مدت باهاشون خیلی صمیمی میشی، باهاشون کلی حرف میزنی، کلی خاطره میسازی، کلی چیزهای خوب اتفاق میفته، کلی اینتراکشن داری ولی بعد از یه مدت بدون هیچ دلیلی بینتون فاصله میوفته و حتی از هم دیگه خبر هم ندارین.

می‌گفت فاصله امسال تا سال جدید فقط یه روزه! حواست باشه یک وقتی دوباره اون چیزهایی که می‌خواستی تغییر بدی رو ادامه ندی!

شد، شد، نشد سکوت میکنم، پشت سرم رهاش میکنم و فاصله میگیرم، اونقدر دور میشم که وجود داشتنش توهم و خیال به نظر بیاد.

من وقتی ناراحتم از همه فاصله میگیرم،
چون اگه حرف بزنم قلبشون رو میشکنم...

‏در قلبی و از دست ولی فاصله داری🫀

- سید تقی سیدی

♡

ولی اگه تصمیم بگیرم از کسی فاصله بگیرم اینقدر اروم و بی سرصدا خودمو کمرنگ میکنم و درحین حرف زدن باهاش دور میشم که نفهمه کی و کجا رابطشو با من از دست داده…

‌
‏آدما با رفتارشون پرتت می‌کنن اونور بعد میگن چرا ازمون فاصله گرفتی.
‌

ذات آدمیزاد همینه؛ اونایی که میان سمتش رو پس میزنه، دنبال اونایی که فاصله دارن می‌دوئه.

با هرکسی مثل خودش رفتار نکن. اگر خوبی دیدی مثل خودش باش و اگر بدی دیدی ازش فاصله بگیر. نیازی نیست پلیدی به روح‌ت راه بدی، در حالی که می‌دونی می‌تونی با فاصله‌گرفتن از روح‌ت محافظت کنی.

‏حتی بلد نیستین وقتی آدمو ناراحت می‌کنین از دل آدم در بیارید بلافاصله شما ناراحت می‌شید :)
جالبید دوستان