. کوتاه اینکه؛

”بهترین عذرخواهی، تغییر رفتاره“.

. چرا که؛ اعتمادی که با عمل از بین بره، با حرف برنمی‌گرده….

این نسخه قوی از من یه شبه شکل نگرفته، این من جدید از تجربه اومده، از درد اومده، از بی اعتمادی اومده، از سواستفاده اومده، از افسردگی اومده، من مجبور شدم یه چیزهایی رو پشت سر بذارم که به این مرحله‌ای که الان هستم برسم.

خیلی از آدما ناامیدت میکنن!
هیچکس رو نمیشه کامل شناخت، برای همین همیشه باید در ته دلت یه بی اعتمادی نسبی رو به آدما داشته باشی و از کسی بُت نسازی.

مرسی عزیزم؛ به لطفت همون یه کم اعتمادی هم که به آدما داشتم، دیگه ندارم


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

کسی که با آدم گذشته زندگیش در ارتباطه ، آدم قابل اعتمادی نیست ..
حالا شما قبول نکن‌ .

اَمن باشید و قابل اعتماد،
که اگر روزی تمامِ جهان برای آدمی سیاه شد و امیدی اگر نبود، تنها قسمتِ سفید جهانش شما باشید و روزنه‌ی نور و امیدی شوید در بی‌نهایت تاریکی...
یادآور خوبی‌ها باشید و پیام‌‌آور قشنگ‌ترین ویژگی‌های وجود آدم‌ها و پناه‌گاه اَمن و آرامی باشید که آدم‌ها در سهمگین‌ترین و بی‌پناه‌ترین حالات روحی‌شان به امنیت حضور و آغوش شما پناه بیاورند و احساس رهایی و آرامش کنند
نه آنکه حضورتان مظهر نا امنی و ترس و بی اعتمادی باشد...

‏‌ قول ندین، اعتمادی بدین که نیازی به قول دادن نباشه

.࿐

میگیم در لحظه زندگی کن با تمام قشنگیش اون لحظه هم باز مال ما نیست حتی!
پس واقعا باید در لحظه زندگی کرد چون اون هم حتی دست ما نیست هر لحظه امکان داره تموم بشه،
به قول نظامی که میگه:

ز فردا و ز دی کس را نشان نیست
که رفت آن از میان وین در میان نیست

یک امروز است ما را نقد ایام
بر او هم اعتمادی نیست تا شام.

هرچه تبر زدی مرا زخم شد، درد شد، بی‌اعتمادی شد، مشکلات روحی و خلاصه خیلی چیزای دیگه شد اما جوانه نشد.

رفاقت و دوستی رو تبدیل به عشق نکنید؛
‏درسته که اولش خیلی خوش‌ میگذره و همدیگه‌رو حسابی درک میکنید،
‏ولی ممکنه یه‌روز به خودت بیای ببینی دیگه نه عشقی مونده و نه رفاقتی و نه اعتمادی :))