این نسخه قوی از من یه شبه شکل نگرفته، این من جدید از تجربه اومده، از درد اومده، از بی اعتمادی اومده، از سواستفاده اومده، از افسردگی اومده، من مجبور شدم یه چیزهایی رو پشت سر بذارم که به این مرحله‌ای که الان هستم برسم.

من همونی‌ام که بعد از گرفتن تصمیم درست، کمی افسرده شد.

بزرگسالی واقعاً سخته؛ خودت افسرده‌ای، دوستات افسرده‌ان، تو مشکلاتت تنهایی، و همواره تلاش می‌کنی خودتو نکشی.

یجوری میگید پاییز غم و افسردگی داره انگار تابستون خوشحال بودیم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

The fact that you don't take pictures of yourself anymore clearly shows that you are going into depression

اینکه دیگه از خودت عکس نگیری هم کاملا نشون میده داری رو به افسردگی میری

۱۶ساله بودم، افسردگی اومد گفت سلام، ۲۶ساله شدم.

یه روزهایی دلم میخواد روی پیشونیم بنویسم، در تلاش برای زنده موندن، حفظ روحیه، کاهش استرس و اضطراب، حل چالش‌های درونی، غلبه بر مشکلات و افسردگی، پس لطفا مشکلی به مشکلات این شخص اضافه نکنید.

افسردگی تاریکیه
همه‌ی چیزهایی که قبلا وجود داشتن هستن اما تو نمی‌تونی ببینیشون :(

وقتی احساس می‌کنی اطرافیانت ازت راضی نیستن متقابلن تو هم نسبت به اون‌ها احساس نارضایتی می‌کنی چون هم‌زمان که فکر می‌کنی داره در حقت اجحاف میشه احساس بی‌کفایتی هم داری و تمام این‌ها در قالب خشم، ناراحتی و افسردگی خودشون رو نشون میدن و این‌جوری میشه که تمام روابطت رو هم از دست میدی.

دیگه هیچ‌وقت اون «من» قبلی نمیشم.
به جاش یه آدم قوی‌تر، با برنامه‌تر، صبورتر، با اراده‌تر و باحوصله‌تر میشم.
به هر خواسته‌ای که حسرتش ته دلم مونده می‌رسم؛ به آرزوهای قشنگم نزدیک‌تر میشم.
اون «منِ» بی اعتماد به نفس و افسرده دیگه وجود نداره؛ اونو توی خودم کشتم و فقط از تجربه‌هاش درس می‌گیرم! 🤍