قالَ علی(علیه السلام): اَلْعِلْمُ وِراثَةٌ کَریمَةٌ، وَ الاْدَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَ الْفِکْرَةُ مِرآةٌ صافِیَةٌ، وَ الاْعْتِذارُ مُنْذِرٌ ناصِحٌ، وَ کَفى بِکَ أَدَباً تَرْکُکَ ما کَرِهْتَهُ مِنْ غَیْرِکَ.

علی فرمود: علم; ارثیه اى با ارزش، و ادب; زیورى نیکو، و اندیشه; آئینه اى صاف، و پوزش خواستن; هشدار دهنده اى دلسوز خواهد بود. و براى با أدب بودنت همین بس که آنچه براى خود دوست ندارى، در حقّ دیگران روا نداشته باشى.
أمالى طوسى : ج 1، ص 114 ح 29، بحارالأنوار: ج 1، ص 169، ح 20

امام على علیه السلام:

كسى كه يقين دارد خداوند سبحان او را مى بيند و با اين حال او را نافرمانى مى كند، بى گمان خداوند را بى مقدارترين بينندگان قرار داده است

بحار الأنوار : 78/92/98

عَنِ‏مولانا الأعظم موسی بن جعفرٍ الْكَاظِمِ‏ عليه السلام: قَالَ‏ إِنَّ أَهْلَ الْأَرْضِ لَمَرْحُومُونَ مَا تَحَابُّوا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَةَ وَ عَمِلُوا بِالْحَق‏ . مشكاة الأنوار في غرر الأخبار، النص، ص: 52 از مولای أعظم ما حضرت موسی بن جعفر امام کاظم علیه السلام نقل شده که فرمودند: همانا اهل زمین تا زمانی که به یکدیگر محبّت می کنند و امانت را ادا می کنند و به حق عمل می کنند ، مورد رحمت(خداوند) قرار می گیرند.