شتاب کردن در کاری، پیش از بدست آوردن توانایی

و سستی کردن، بعد از به دست آوردن فرصت از نادانی است.

#نهج_البلاغه_حکمت_٣۶٣

کسیکه خود را محاسبه کرد،سود برد و هر که از خود بی خبر ماند زیان دید...
و آن که ترسید ایمنی یافت ...
و هر که عبرت گرفت بینا شد...
و هر که بینا شد فهمید...
و هر که فهمید دانست...
نهج البلاغه.خطبه دویصدو هشت....صفحه 347

...نهج البلاغه__حکمت و پند212__صفحه سیصد و چهل و نه...

_ از آزار و جفای اهل دنیا چشم بپوش وگرنه هــرگز خشنود نخواهی شد...

آگاه باشید این پوست نازک تن طاقت آتش دوزخ را ندارد، پس به خودتان رحم کنید، شما مصیبت های دنیا را آزموده اید آیا ناراحتی یکی از نزدیکان خود را بر اثر خاری که در بدنش فرو رفته، یا زمین خورده و پایش مجروح گشته، یاریگ های داغ بیابان او را رنج داده دیدهاید که تحمل آن چه مشکل است؟
پس چگونه می شود تحمل کرد که در میان دو طبقه آتش در کنار سنگ های گداخته همنشین شیطان باشید آیا می دانید وقتی مالک دوزخ بر آتش غضب کند شعله ها بر روی هم می غلتند و یکدیگر را می کوبند و در میان درهای جهنم به هرطرف زبانه می کشند ؟!؟
✥ نهج البلاغه ↭ خطبه 183 ✥

امیرالمؤمنین علي عليه السّلام فرمودند:

قلب، كتاب چشم است.-

آنچه چشم بنگرد در قلب نشيند.

نهج البلاغه، حکمت 401

با دشمن پیمانی نبند که قابل تفسیر و فریب باشد...

نامه 53 نهج البلاغه، خطاب به مالک اشتر

امام علي علیه السلام :

الثَّناءُ بأكثَرَ مِن الاستِحقاقِ مَلَقٌ ، و التَّقصيرُ عنِ الاستِحقاقِ عِيٌّ أو حَسَدٌ .( نهج البلاغه ، حكمت347)
ستودن بيش از استحقاق كسى ، چاپلوسى است و ستودن كمتر از استحقاق، ناتوانى در سخن يا حسادت است.

مادر..... داغ تو شرح كامل نهج البلاغه است....

♥ مــن یـکــــ دخـتــر چــادریـــم ...

شاد و پرنشاط ، سرزنده و پرکار...

قرآن و نهج البلاغه اگر میخوانم ، رمان و حافظ هم میخوانم.

عاشق پهلوانی های حضرت حیدر اگر هستم ، یک عالمه شعر حماسی از شاهنامه هم حفظم.

پای سجاده ام گریه اگر میکنم ، خنده هایم بین دوستانم هم تماشایی است !

من یک عالمه دوست و رفیق دارم.

تابستان ها اگر اردوی جهادی میرویم ، اردوهای تفریحی ام نیز هرهفته پا برجاست ...

ما اگر سخنرانی میرویم ، پارک رفتنمان هم سرجایش است ...

مسجد اگر پاتوق ماست ، باغ و بوستان پاتوق بعدی ماست ...

برای نماز صبح قرار مسجد اگر میگذاریم ، هنوز خورشید نزده از مسجد تا خانه پیاده قدم میزنیم.

دعای عهدمان را اگر میخوانیم ، همانجا سفره باز میکنیم و با خنده و شادی صبحانه مان میشود غذا با طعم دعا !

ما اگر چادر سر میکنیم ، نقاش هم هستیم ، خطمان هم خوب است

حرفهای دخترانه مان سرجایش ، شوخی های دوستانه مان را هم میکنیم ،

نمایشگاه و تئاتر هم میرویم ، سینما هم اگر فیلم خوب داشت ...

کوه هم میرویم ، عکس های یادگاری ، فیلم های پر از خنده و شادی...

کی گفته ما چادری ها ...

من قشنگ تر از دنیای خودمان سراغ ندارم !

دنیای من و این رفیقان با خدایم ،

همین هایی که دنبال زندگیشان در کوچه و خیابان نمیگردند ،

همین هایی که وقتی دلت را میشکنند تا حلالیت ازت نگیرند ول کن نیستند ،

همین هایی که حیاشان را نفروختند ...