.
از خدا پنهون نیست از تو چه پنهون...

اومد
شرایطشو تغییر دادم...
سامون گرفت؛
رفت...
...🩷
.

وجه اشتراک منو گلدون اینه :
دوتامون نیاز به توجه داریم .🪴

چقدر کلمه‌ی «سابق» عجیبه.
رفیق سابق،خونه‌ی سابق،
آدم سابق....
یه جوریه‌‌‌‌!
انگار داریم به جای زخم‌هامون نگاه می‌کنیم....

میگفت، چقدر اشتباهی با آدم‌هایی حرف زدیم که هیچ تمایلی به شنیدنمون نداشتن؛
و چقدر اشتباهی خودمون رو از
آدم‌هایی دریغ کردیم که مشتاقِ
گوش دادن به حرفا و درد و دلامون بودن ...! ؛)

خیلی حق.

زندگیمون وقتی سخت شد که برای عادی‌ترین و کوچیک‌ترین خواسته هامون کلی صبر کردیم، تحمل کردیم، چقد دَوندگی کردیم، سختی کشیدیم، ولی وقتی بهش رسیدیم هیچ حسی نداشتیم یا کلا دیگه نمیخواستیمش.

شد، شد
نشد، بشین بغل دستم برات چایی بریزم...
غصه هامونم نصف نصف...


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

ولی من باور دارم یه روزی بین تموم بالا پایین های زندگیمون خدا برامون میسازه اونقدر قشنگ که باورمون نشه .

می‌گفت؛ چقدر اشتباهی با آدم‌هایی حرف زدیم که هیچ تمایلی به شنیدنمون نداشتن؛
و چقدر اشتباهی خودمون رو از آدم‌هایی دریغ کردیم که مشتاقِ گوش دادن به حرفا و درد و دلامون بودن ...!

شاید یه روز
یه بارون پاییزی
تموم دردامونو بشوره ببره ..

When we are in trouble
We rang the bell of the house of acquaintances, but instead of the door
Our eyes were opened!

موقع گرفتاریامون
زنگ خونه ی آشناها رو زدیم اما به جای در
چشمامون باز شد!