می‌دونی کی خیالم راحت شد؟ اونجایی که آخرین کورسویِ امیدمم از طرفش خاموش شد. فهمیدم این راه و آدم من نیست. از بعد از اون انگار از قفس آزاد شدم. غصه خوردم‌ها، دروغ چرا. ولی جنس غصه خوردنم دیگه فرق داشت. حالم بهتر شد. و در نهایت رفتم.

آدم بودن عجیبه، انگار از ته دلمون می‌خوایم احساس کنیم و عاشقی چیزی شیم و حاضریم حتی وجود واقعی یه نفر و تو ذهنمون انکار کنیم و عاشق تصور خودمون از طرف شیم(چون یحتمل دوست داشتن بقیه از دوست داشتن خودمون راحت‌تره) و بعد بذاریم با واقعیتش ناامیدمون کنه.

عاشق آدم‌هاییم که ناامیدم میکنن، قشنگ با زبون بی زبونی بهم میفهمونن که ارزش وقت گذاشتن ندارن و هرچقدر بیشتر براشون وقت بذارم بیشتر ناامیدم میکنن و میتونم به راحتی بیخیالشون شم.

تو رفته‌ای و همه چیز در من مرده‌است، خنده‌هایم، برق چشم‌هایم، امیدم.
می‌ترسم زمان هم تو را در من بمیراند.

امیدم را مگیر از من خدایا!.️

شبتون و حالتون درپناه خدا..️

خانم هایده هم یه بار که خدا بهشون گفتن هر چیزی که بخوای بهت میدم بگو فقط چی می‌خوای گفت : امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا

میخواستم به تو بگویم که به جز تو
از همه نا امید گشته ام و میترسم از همه.
اما پیش از آن که به تو بگویم
تو نیز نا امیدم کرده ای...

#محمود_درویش

محمود درویش میگه:
میخواستم
به تو بگویم
که به جز تو
از همه نا امید گشته ام
و می‌ترسم، اما
پیش از آن که به تو بگویم
تو نیز نا امیدم کردی…
|یک عدد فرفری|


. .

•
من هنوزم سرشار از امیدم
و همیشه امیدوار می‌مونم 🪻.

♡

جدی جدی امیدم رو از همه‌ی انسان‌ها برداشتم. با خودت می‌گی نه دیگه این جدی فرق داره؛ بعد می‌فهمی که آها نه.