نوشت بود: «دلم می‌خواهد مدتی بمیرم. نه بخاطر اینکه ناامیدم، بخاطر اینکه خسته‌ام. خیلی خیلی خسته.»

می‌دونی کی خیالم راحت شد؟ اونجایی که آخرین کورسویِ امیدمم از طرفش خاموش شد. فهمیدم این راه و آدم من نیست. از بعد از اون انگار از قفس آزاد شدم. غصه خوردم‌ها، دروغ چرا. ولی جنس غصه خوردنم دیگه فرق داشت. حالم بهتر شد. و در نهایت رفتم.

آدم بودن عجیبه، انگار از ته دلمون می‌خوایم احساس کنیم و عاشقی چیزی شیم و حاضریم حتی وجود واقعی یه نفر و تو ذهنمون انکار کنیم و عاشق تصور خودمون از طرف شیم(چون یحتمل دوست داشتن بقیه از دوست داشتن خودمون راحت‌تره) و بعد بذاریم با واقعیتش ناامیدمون کنه.

عاشق آدم‌هاییم که ناامیدم میکنن، قشنگ با زبون بی زبونی بهم میفهمونن که ارزش وقت گذاشتن ندارن و هرچقدر بیشتر براشون وقت بذارم بیشتر ناامیدم میکنن و میتونم به راحتی بیخیالشون شم.

تو رفته‌ای و همه چیز در من مرده‌است، خنده‌هایم، برق چشم‌هایم، امیدم.
می‌ترسم زمان هم تو را در من بمیراند.

امیدم را مگیر از من خدایا!.️

شبتون و حالتون درپناه خدا..️

خانم هایده هم یه بار که خدا بهشون گفتن هر چیزی که بخوای بهت میدم بگو فقط چی می‌خوای گفت : امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا

میخواستم به تو بگویم که به جز تو
از همه نا امید گشته ام و میترسم از همه.
اما پیش از آن که به تو بگویم
تو نیز نا امیدم کرده ای...

#محمود_درویش

محمود درویش میگه:
میخواستم
به تو بگویم
که به جز تو
از همه نا امید گشته ام
و می‌ترسم، اما
پیش از آن که به تو بگویم
تو نیز نا امیدم کردی…
|یک عدد فرفری|


. .

•
من هنوزم سرشار از امیدم
و همیشه امیدوار می‌مونم 🪻.

♡