به آتش می کشم آخر دل نامهربانت را
به یغما می برم چشمِ به رنگِ آسمانت را

بمان ای کشتی امیدهایم ، لج نکن با من
به توفانی ز نفرین می سپارم بادبانت را

وجودش را ندارم خوب می دانی و الا من
به لب می آورم بادستهایم طفلِ جانت را

شنیدم با همه حاضر جوابی می کنی باشد
خلاصه داغ خواهم کرد گنجشکِ زبانت را

و روزی هم به دستِ باد خواهم داد می بینی
شلالِ گیسوانِ مخملِ پولک نشانت را

نمی دانی چه آهی می کشم وقتی که دورادور
تماشا می کنم رنگین کمانِ ابروانت را

به نستعلیقِ ابروی به هم پیوسته ات سوگند
به من جان می دهی
حرفی بزن واکن دهانت را ....

الهی!!!
گـاهی حجـم دنیـای درونـم از وجـودت تهـی میشـود ،
آنوقـت مـن میمـانم و تنـهایی و تـرسهایم ،
درها دیوار می شـود به رویـم،
و امیدهایم یک آرزوی دور از دسترس ،
تنـها نـور وجود توسـت که دلـم را آرام نـگاه مـی دارد،
پـس نـورت را هـر روز به دلم بتابان...!!!

چند وقتیست همه دلگیرند از من
دلیل می خواهند برای غمگین بودنم
برای نا امید بودنم
برای تلخ شدنم
نگران نباشید
من نه غمگین شده ام
نه نا امید.... نه تلخ
فقط مدتیست گم شده اند
صبرم...تحملم....امیدهایم....انگیزه ام
نمیدانم کدام صفحه ی قصه ی سرگذشتم جا گذاشتمشان

چند وقتیست همه دلگیرند از من.....
دلیل می خواهند....
مدرک می خواهند برای غمگین بودنم....
برای ناامید بودنم....برای تلخ شدنم.......
نگران نباشید....من نه غمگین شده ام...
نه ناامید....نه تلخ.......
فقط مدتیست به دنبالشان می گردم.....
مدتیست گم شده اند....
صبرم....تحملم......امیدهایم.....انگیزه ام......
نمیدانم کدام صفحه ی قصه ی سرگذشتم جا گذاشتمشان.......