دل دادم و دل بستم و دلدار نفهمید
رسوای جهان گشتم و آن یار نفهمید

عمریست که بر انجمنی غـــم گســـارم
غم دیدم وغم خوردم وغمخوار نفهمید

بــر دایـره ثابـت چشـمـــان خـمــارش
مجـــذوبم و آن عاشق پــرگار نفهمید

خیــس است ز اشکم دفتــر شعــرم
حـــزن غــزلم دیده و زنـــهار نفهمید

لبخند و نگاه و نفسش جمله همه گل
باغبان شدم و صاحب گلزار نفهمید

سخن عشق من افتاده به هر انجمنی
درد این قصه نشسته به دل یاسمنی

برکه را گرچه گرفته همه جا مهر سکوت
به همه چه تو فقط جان من و عشق منی

چه شود گرمی دستان تورا نوش کنم
بعد از آن من بروم تا که کنم کوه کنی

چه شود باز بغل باشد و من باشم و تو
تا ببافی به تنم از تن خود پیرهنی

من همان بلبل شوریده ی نالان توام
تو ولی یک رز زیبا به سرای چمنی

من فقط حرف تورا در همه عالم زده ام
هیچ جایی نزدم جز تو و حسنت سخنی

درون توست اکر خلوتی وانجمنی است برون ز خویش کجا میروی جهان خالیست

یک وقت هایی فکر می کنم مرد بودن چقدر می تونه غمگین باشه
هیچ کس از دنیای مردونه نمیگه
هیچ کس از دنیای مردا دفاع نمیکنه
هیچ انجمنی با پسوند"........ مردان" خاص نمیشه