تو که شاهد اندوهِ من بودی،
تو چرا تصمیم گرفتی زخمِ جدیدتری باشی؟

میانه‌ی راه ایستاد و از خودش پرسید:
«چرا اندوهِ آدمی، تمامی ندارد؟»

«اندوهِ تو چنان می‌کند با من، که شب با عاشقان.»

و ما دلمان روشن است به اشک شوق بعد از  اندوه‌ها...️

چقدر این نوشته‌ی شارل بودلر دقیق و واقعیه
می‌گه:

‏می‌گفتی:
«این اندوهِ غریب از کجا آمده است
که چون دریا روی صخره‌های عریان و سیاه را می‌گیرد؟»
می‌گویم:
از آن دم که دل یک‌بار کینه ورزد.
زیستن دردی‌ست!
این راز را همگان می‌دانند.

گاهی
بهترین شعرهای دنیا هم
نمیتواند
اندوهِ چشمان زنی را بکاهد


#شقایق_نیکومنظری

پس از اندوه‌هایمان همچون بهار زنده خواهیم شد، گویی‌که انگار هرگز مزه‌ی تلخی را نچشیده‌ایم...🤍..


. .

پس از اندوه‌هایمان
همچو بهار زنده خواهیم شد
.

. .

‌ ‌ ‌‌
درد اینجاست که هیچکس نمی‌دونه. حتی اونایی که بیشتر از همه می‌دونن هم نمی‌دونن تو واقعا با چی طرفی؛ و اصلا چرا باید بدونن؟ وقتی خودشون هم وسط اندوه‌شون تنهان .

. .

و پس از اندوه‌هایمان همچون بهار زنده خواهیم شد،
انگار هرگز مزه‌ی تلخی را نچشیده ایم...