هیچ انسانی جای کس دیگه ای رو پر نمیکنه اما بعضی ها به دلایلی که نمیدونم از کجا میان انگار زندگی رو قشنگ تر میکنن....

انقدر از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزد؟

انقد از تغییر رفتارهای ناگهانی اطرافیانم خسته‌م و قلبم شکسته که بعضی مواقع از خودم میپرسم آیا روابط انسانی به دردش می‌ارزه؟

«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

- In which department are you good at human relations?
do you act
Disconnect section.

‏-تو کدوم بخش روابط انسانی خوب
عمل میکنی؟
بخش قطع ارتباط.

لیاقت رو نمیشه تزریق کرد!
ذات رو نمیشه تغییر داد!
چشم رو نمیشه پاک کرد!
دل رو نمیشه صاف کرد!
انسانیت رونمیشه یادداد!
نمیشه!!

Don't forget that you're a human. It's okay to have a melt down. Just don't unpack and live there. Cry it out and then refocus on where you are headed!

یادت نره که تو یه انسانی. طبیعیه که‌ کم بیاری و جا بزنی.
فقط جوری نباشه که زانوی غم بغل بگیری و یه گوشه توی لاک خودت بری.
هر چی تو دلت هست رو بریز بیرون و دوباره روی مسیری که برات رقم خورده تمرکز کن!

تاحالا شده دلت بخواد نام و نام‌خانوادگی و ملیت و زندگی الان‌ات رو رها کنی و بری در دوردست‌ترین سرزمین‌ها به زیست ادامه بدی، جایی که هیچ انسانی وجود نداره و تو رو نمی‌شناسه؟

‌
تنها چیزی که در روابط انسانی فهمیدم،
این است که هیچ‌‌وقت هیچ‌کس را
نمی‌شود واقعا شناخت.
ما فقط آن قسمتی از یک شخص را
می‌شناسیم که خودش اجازه داده بشناسیم.

چقدر از این تعریف رابرت فارست، نویسنده آمریکایی، خوشم اومد و چقدر دقیق میگه؛

«نخستین انسانی که به جای پاسخ دادن به توهین، آن را نشنیده گرفت، نخستین پایه گذار فرهنگ و تمدن بشری بود.»

I really shouldn't be dependent on anyone. Family, friend, partner, anyone. The smallest change in their behavior can destroy and depress me.

‏من واقعا نباید وابسته هیچ انسانی باشم‌. خانواده، دوست، پارتنر هر کی. کوچیک‌ترین تغییر رفتارشون می‌تونه نابود و افسرده‌ام کنه.