احساس می‌کنم از خود واقعیم دور شدم. مثلا انگار با هم بودیم، اما یکم پیش منو یه جا پیاده کرده رفته.

ادما همش باهام طوری رفتار می‌کنن انگار اسکلم (هستم، ولی خب کاش یه طور دیگه رفتار کنن)

هیچ‌وقت نمیتونم ببخشمت، اخه تو جوری همه چیزو تموم کردی که انگار اصلا چیزی نبوده.

بعضیا یه جوری تو قلبت میشینن
انگار از اول خونشون بوده🫀

از رفتنت ناراحت نشدم، از این ناراحت شدم که یطوری رفتی انگار ساده‌ترین و بی‌اهمیت‌ترین آدم زندگیت بودم.

یجوری تنهام گذاشتی، انگار ساده‌ترین اتفاق زندگیت بودم.

یکجوری move on کن که انگار هیچوقت نمی‌شناختیش، چون واقعا نمی‌شناختیش.

انگار وقتی آدمارو جدی‌نمیگیری زندگی قشنگ تره.

زندگی یاد گرفتنی نیست که با چند بار آزمون و خطا، یاد بگیری اشتباه نکنی؛ زندگی تجربه‌اس، زمین خوردن‌های پی در پی و تلاش برای سرپا شدنه، زندگی همون قورباغه‌ی گنده‌ایه که هر روز صبح مجبوری قورتش بدی و جوری لبخند بزنی انگار که همه‌چی ردیفه.

من بدون تو دووم اوردم باز هم دووم میارم ولی از اون شب به بعد "انگار نیمه ای از من نیست".