اونجا که حسین صفا میگه:
رشد کن شاخه شاخه، تا جایی که خودت سایه سار خودت بشوی....

اونجایی که جسمی بشدت کمبود خواب داری و روحی و فکری انقد درگیری که خوابت نمیبره و صبحم باید بری سرکار...

اسمش چیه دقیقا ؟!

بی دارا بی ندارا اعلام حضور....

رشد اونجاییه که دیگه برای زخمات چرا و ای کاش نیاری! و دنبال مقصر نباشی و تو نقش قربانی فرو نری، رشد اونجاییه که بپذیری زخمی هستی ولی بجای تسلیم شدن ادامه بدی.

کادو گرفتن اونجاش قشنگه که یکی از چند ماه قبل تو فکر این باشه چجوری خوشحالت کنه :).️

♡

جای درست زندگی فقط اونجایی که همه چیز ول می‌کنی و میچسبی به کار و زندگیت.


. .

می‌دونی کی خیالم راحت شد؟ اونجایی که آخرین کورسویِ امیدمم از طرفش خاموش شد. فهمیدم این راه و آدم من نیست. از بعد از اون انگار از قفس آزاد شدم. غصه خوردم‌ها، دروغ چرا. ولی جنس غصه خوردنم دیگه فرق داشت. حالم بهتر شد. و در نهایت رفتم.

بالاخره می رسیم اونجاییکه صائب میگه:
آرامش است عاقبت اضطراب ها...


. .

رنج هم میتونه ضعیف ترت کنه و هم قوی ترت! ولی این انتخابش با خود آدماست!
زمانی که در برابر رنجت تسلیم بشی و بذاری تمام وجودت و در بر بگیره اونجا رنج تورو ضعیف تر و آسیب پذیرترت میکنه! ولی اونجایی که بفهمی این رنجت چه پیامی داره بهت میرسونه و درسی که داره بهت میده رو بفهمی، اونجاست که باعث تغییر و رشدت میشه!! و تغییر از طریق رنج همون جمله ایه که میگه آنچه را تو نکشد قوی ترت میکند!
ولی اگر تسلیمش بشی و درسی که داره بهت میده رو نادیده بگیری، ضعیف ترت میکند!

ادما می‌گن چاقو نمی‌کنن تو قلبت، بعد به جاش همونی که از قبل اونجا بود رو می‌چرخونن.

The saddest moment of my life was when I said goodbye to someone whom I wanted to live with for the rest of my life.

غمگین‌ترین لحظه‌ی زندگیم اونجایی بود که به کسی گفتم خداحافظ که دلم میخواست تمام عمرم کنارش زندگی کنم..