آخرِ دوست داشتن اونجاست که آقای محمود درویش میگه:

"أراک، فأنجو من الموت، جسمک مرفأْ..."

می‌بینَمت،
از مرگ نجات می‌یابم،
تَنَت لَنگرگاهِ من است

ولی به نظر من قشنگ ترین نوع دوست داشتن
اونجاست که فروغ فرخزاد میگه؛
«اما همین کافی بود، همین که می‌دانستم
تنم درد تنت را دارد
نه میل تنت را.»

تلخ ترین قسمت زندگی اونجاست که
جناب ابتهاج میگن:
پای اگر فرسودم و جان کاستم
آنچنان رفتم که خود می‌خواستم.

خستگی اونجاست که وانمود میکنی همه چی مرتبه.

•
حسرت واقعی اونجاست که فروغی بسطامی در وصفش میگه:
‏« به بوسه‌ای ز دهان تو آرزومندم »🫀

「♡」

از سخت ترین لحظه ها توی رابطه اونجاست که نیاز به توجه و محبت داری اما با یه "اشکالی نداره، باشه خوبه"خالی بهت واکنش نشون میده....

روزی میاد که دیگه نه من حوصله ی تورو دارم و نه تو حوصله ی منو. هیچکدوم هم نمیدونیم باید چیکار کنیم. اونجاست که با خیال راحت میتونی یه نقطه بذاری کنار پایان.


. .

- یکی از قشنگیای عشق اونجاست که
زمان رو از یاد میبره ؛)

.࿐

نمونه‌ی بارز از خودگذشتگی در عشق اونجاست که ناظم حکمت میگه:
‏انتظار کشیدن
خود جهنم بود.
اما منتظرت ماندم.

آدم متوجه نیست،
تا وقتی که می‌شینه و
برای یکی تعریف می‌کنه،
اونجاست که می‌فهمه چه فاجعه‌ی تلخی رو پشت سر گذاشته...