یه جماعتی هم هستن که آدم فکر میکنه چقدرخوبن...
بعد میفهمی خوبی از خودت بوده
اونها کلا عوضی بودن...

چطوری جذب آدمای ناامن میشی!
اونا تعداد زیادی از رفتارهای بد رو با اندکی از رفتارهای خوب قاطی میکنن! و هربار که تو از اونها رفتار سمی میبینی، ولی بعدش اندازه ی قطره ای رفتار خوب از خودشون بهت نشون میدن، مغز تو برای اینکه دوباره اون رفتار خوب و تجربه کنه، برای رسیدن بهش میاد تمام رفتارهای مخرب طرفش رو دوباره تحمل میکنه تا دوباره به اون اندک از رفتار خوب طرف مقابلش برسه!

تو اتاق درمان یبار به درمانگرم گفتم، از خودم خشمگین و عصبانیم!
گفت تو نمیتونی از خودت خشمگین و عصبانی باشی! گفتم چرا؟
گفت این ها احساسات والدینت نسبت به تو هستن که روزی بهت داشتن و حالا تو الان داری به خودت احساسات اونها رو برمیگردونی و درونی سازیشون کردی!
در اصل این صدا و احساسات اونا نسبت به توعه نه حس واقعی تو به خودت!

‏ تو روان‌شناسی رابطه یه اثر جالبی داریم به اسم "اثر میکل آنژ" که میگه؛

زوج‌های موفق زور نمی‌ زنن همدیگه رو عوض کنن!، اونها به هم کمک می‌کنن که بهترین ورژن همدیگه رو کشف کنن. درست مثل میکل آنژ که می‌گفت؛

"من مجسمه رو نمی‌سازم، فقط شاهکاری که توی سنگ پنهانه رو کشف می‌ کنم".



. .

آدمهایی با عزت نفس قوی، از تعریف و تمجید دیگران احساس دوست داشتنی بودن و باارزش بودنشون رو شارژ نمیکنن، و از دوست نداشته شدن هم به خودشون و خودارزشمندیشون شک نمیکنن! اونها از درون احساساتشون به خودشون در مطمئن ترین حالت ممکنه.

To understand another person, you must swim in the same waters that drowned them

برای درکِ دیگران، باید تو همان آبی شنا کنی که اونها رو غرق کرده
• |.|

Great people are not born great. They grow great, through discipline, honor and grit.

انسانهای بزرگ، بزرگ به دنیا نمیان. اونها با انضباط، شرف و  پشتکار تبدیل به یک آدم بزرگ میشن.

روابط آدم با دیگران باید مثل پیاز باشه
لایه لایه
یه سری شاخص در نظر میگیری و آدمایی که اونها رو بدست آوردن به لایه جدید وارد میکنی.

نه مثل ژله که با اولین قاشق به همه چیز برسه.
نه مثل خربزه که بعداز اولین لایه برسه.
نه مثل نارگیل که با زور چکش هم نرسه.
پیاز عزیزان پیاز!

Remember the ones who said you couldn't do it are watching.

یادت باشه اونهایی که گفتن نمیتونی انجامش بدی، دارن نگاهت میکنن...

اکثر مردم گمان می‌کنن وقتی با اونها ارتباطی نداری یا دیگه کلمه‌ای نداری که بینتون رد و بدل بشه، قطعا داری انرژیت رو برای شخص دیگری می‌ذاری، چه جدید و چه قدیم.
و کمتر کسی متوجه می‌شه وقف خودت شدی یا جبرانِ بودن‌های واقعیِ اطرافیانت، این‌که هرچی انرژی تو وجودت باقی می‌مونه رو صرف و خرج ادامه دادن می‌کنی. وقتی شب می‌شه و روز پر مشغله‌ات به پایان می‌رسه فقط یک نفس رها می‌کنی چون یک‌روز جدید و یک زندگی دیگه گذشته و تو زنده ازش بیرون اومدی؛ زندگی همینه رفیق، هیچ‌کس به اندازه‌ی خود تو، به فکر خودت نیست.