متاسفانه در دورانی زندگی می‌کنیم که آدم‌ها به چیزهایی
که باید از اون‌ها «خجالت» بکشن، دارن «افتخار» می‌کنن.

تا حالا متوجه این‌ موضوع شدید که آدم‌های خوشگل ازت تعریف میکنن، پولدارها ساپورتت میکنن، ورزشکارها کلی بهت راهنمایی میدن، باهوش‌ها و اون‌هایی که درسشون خوبه توی درس‌هات به دادت میرسن، و فقط اون آدم‌هایی که هیچی برای ارائه ندارن دنبال هر راهی هستن که تو رو تحقیر‌ کنن و پایین بکشن؟

انگاری اون‌هایی که دوستشون نداری عمر طولانی‌تری دارن و اون‌هایی که طعم درست درمونی ندارن فایده‌ی بیش‌تری دارن.

‏اون‌هایی که فکر میکنن به اخلاق‌های گندشون عادت میکنیم در واقع باید بدونن کم کم برامون بی اهمیت میشن وگرنه کسی به بی‌توجهی و بداخلاقی عادت نمیکنه.

خدا آدمایی که میخوای رو سر راهت
قرار نمیده اون‌هایی رو قرار میده
که بهشون نیاز داری .

وقتی احساس می‌کنی اطرافیانت ازت راضی نیستن متقابلن تو هم نسبت به اون‌ها احساس نارضایتی می‌کنی چون هم‌زمان که فکر می‌کنی داره در حقت اجحاف میشه احساس بی‌کفایتی هم داری و تمام این‌ها در قالب خشم، ناراحتی و افسردگی خودشون رو نشون میدن و این‌جوری میشه که تمام روابطت رو هم از دست میدی.

اون‌هایی که گرم هم‌دیگه‌رو بغل می‌کنن خیلی قشنگن.

یه روز مجبور میشی از آدم مورد علاقه‌ات، خونه مورد علاقه‌ات و گلدون مورد علاقه‌ات دست بکشی و بپذیری فرد دیگه‌ای اون‌ها رو خواهد داشت که اندازه تو دوستشون نداره و هیچوقت اندازه تو اون‌ها رو نمیشناسه و متوجه‌شون نیست.

یه روز مجبور می‌شی از آدم مورد علاقه‌ات، خونه‌ی مورد علاقه‌ات و گلدون مورد علاقه‌ات دست بکشی و بپذیری فرد دیگه‌ای اون‌ها رو خواهد داشت که اندازه‌ی تو دوستشون نداره و هیچوقت اندازه‌ی تو اون‌ها رو نمی‌شناسه و متوجه‌شون نیست.

. .

تروما یاهمون آسیب‌های روحی و زخم‌های روان باعث میشن چیزهایی رو تحمل کنی که حقت نیست چون نمیخوای آدم‌ها رو از دست بدی اما التیام، التیام زخم‌هات باعث میشه متوجه بشی بعضی از آدم‌ها جایی تو زندگیت ندارن و در اون لحظه حتی مهم نیست چقدر اون‌ها رو دوست داری.