قول بده كه خواهی آمد ،
اما هرگز نيا ...!

اگر بيايی ،
همه چيز خراب می‌شود ...!

ديگر نميتوانم اينگونه با اشتياق ،
به دريا و جاده خيره شوم ...!

من خو كرده ام ،
به اين انتظار ...!

به اين پرسه زدن ها ،
در اسكله و ايستگاه ...!

اگر بيايی ،
من چشم به راهِ چه كسی بمانم ...؟

من
از هرچه که عقل و حرف و منطق کت شلوارست خسته ام! بازويي مي خواهم...

براي چرتي کوتاه!

نشسته بر نيمکت ايستگاهي پرت!پنج دقيقه پيش از رسيدن قطار واپسين

ديگر منتظر کسي نيستم

هر که آمد.....

ستاره اي از روياهايم دزديد

هر که آمد.....

لبخند از لب هايم بريد

منتظر کسي نيستم....

از سر خستگي در اين ايستگاه نشسته ام !