دي هم تمام شد...
دفتر بهمن را باز ڪن...
برگ اولش را...
با ڪاغذي از جنس دلت جلد ڪن...
صفحـہ بـہ صفحـہ اش را...
با اميد خط ڪشي ڪن...
صاف و يڪدست...
اينبار بهتر ورق بزن‌..
با احتياط بيشتري نگهش دار...
شروع بـہ نوشتن ڪن...
اينبار ڪمي خوش خط تر بنويس...

خط اول......
بـہ نام خدا...
سلام بهمن.....

به حَلقه هايِ ضريحت دِلم گره خورده...

گِره گُشاي من اينبار اين گِره مَگشاي!

««««««السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا»»»»»»

يك روز چنگيز ودربا ريانش براي شكار به جنگل رفتند-هوا خيلي گرم بود وتشنگي داشت چنگيز ويارانش را ازپا درمي آورد
-بعد ازساعتها جستجو جويبار كوچكي ديدند چنگيز شاهين شكاريش را به زمين گذاشت وجام طلايي را در جويبار زد و خواست آب بنوشد اما شاهين به جام زد و آب بر روي زمين ريخت-براي بار دوم هم همين اتفاق افتاد چنگيز خيلي عصباني شد و فكر كرد -اگر جلوي شاهين رانگيرم ، درباريان خواهندگفت:چنگيزجهانگشا نميتواند از پس يك شاهين برآيد -پس اينبار باشمشير به شاهين ضربه اي زد-پس از مرگ شاهين -چنگيز مسير آبرا دنبال كردوديد كه ماري بسيار سمي در آب مرده و آب مسموم است اواز كشتن شاهين بسيار متاثرگشت مجسمه اي طلايي از شاهين ساخت-بر يكي از بالهايش نوشتند:يك دوست هميشه دوست شماست -حتي اگر كارهايش شما را برنجاند-روي بال ديگرش نوشتند: هرعملي كه از روي خشم باشد محكوم به شكست است… ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ … ﺩﯾﺮﺗﺮ ﺑﺮﻧﺠﯿﻢ, ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺒﺨﺸﯿﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻫﯿﻢ …

مادام آنيستا به سراغ دکتر برگمن رفت و گفت: نمي‌دانم چرا هميشه افسرده‌ام و خود را زني بدبخت مي‌دانم. چه دارويي برام سراغ داري آقاي دکتر؟ دکتر برگمن قدري فکر کرد و گفت: مادام تنها راه علاج شما اين است که پنج نفر از خوشبخت‌ترين مردم شهر را بشناسي و از خانه هر کدام از آنها يک تکه سنگ بياوري، بشرط آنکه از زبان آنها بشنوي که خوشبخت هستند. مادام رفت و پس از چند هفته به مطب دکتر برگشت، اما اينبار اصلا افسرده نبود. مادام به دکتر گفت: براي پيدا کردن آن پنج نفر، به سراغ پنجاه نفر که فکر مي‌کردم خوشبخت‌ترينها هستند رفتم، اما وقتي شرح زندگي همه آنها را شنيدم تازه فهميدم که خودم از همه خوشبخت‌تر هستم!

و اينبار اگه فاميلم" عزيزي " بود
اسم بچمو ميذاشتم :

با مهرباني جواب هرکس را بده تا وقتي از کنارشان رد شدي زير لب بگويند به به چه انسان ...

براي ِ نياز...

دل ِ آرام،
چشم ِ تـَر بايد داشت؛
تا كه او را اينبار
خواستني ديد وُ خواست...