روزگار را میبینے؟

בیروز تُو را بـﮧ هِزار شوق بَغل مےگرفتمـُ

اِمروز زانوے غَـґ را بـﮧ هِزار آه!

اَه!

نِمیدانَمــ کے می خاهی بُزرگ شَوے و یاב بگیرے کہ هَمہ چیز براے بازے نیست.

ببیـטּ با اِحساسَمــ چہ کَرבه اے!!!