برایِ من تو
خونه‌ای، پناهی، امنی،
دلگرمی‌ای، لبخندی، اُمیدی،
حس خوبی .

هر لحظه دارم اَزت نااُمید می‌شم. مگر من چقدر به تو اُمیدوار بودم که این حس تمومی نداره؟!

من می‌دونستم آدم‌ها دروغ‌گو هستند. من می‌دونستم آدم‌ها شریف نیستند. من می‌دونستم آدم‌ها فراموش کننده هستند. من می‌دونستم آدم‌ها چیزی که می‌گن نیستن. من می‌دونستم آدم‌ها می‌تونند در یک لحظه تمام حرف‌هایی که زدن رو فراموش کنند. من تمام معایب و باگ‌های آدم‌ها رو می‌دونستم و نمی‌خواستم تو یادآور این‌ها برای من باشی. کاش تو آدم نبودی. کاش تو هیچ‌وقت نبودی. کاش به تو فکر نکنم. کاش بیشتر اَز این من و خودت رو از خودت نااُمید نکنی. آه اَز جوانی. آه از جوان‌های بدون چراغ در سیاهی.

هر جا گفتیم اُمید
خدا نور شد تو دلهامون .🤍

هر جا گفتیم اُمید
خُدا نور شد توو دل‌هامون :)

" لا تَیأَس و أَنتَ تَعلَم أنَّ الله دوماً
یخلق نوراً جدیداً بعد کلِّ ظَلام "

نااُمیـد نشو
وقتی میدونی خدا همیشه بعد از تاریکی
نور جدیدی میسازه ..

♡

اُمیدوارم اون روز که به آرزوت میرسی؛
هنوزم آرزوت باشه!

چی؟! چرا با اینکه دوستت داشتم بیشتر بهت نزدیک نشدم؟! چون حوصله نااُمیدی جدید نداشتم. اَز دور نگاهت می‌کنم و لذت می‌برم.

اُمیدوارم انقدر درگیر کارها وُ هدف‌هات باشی که وقت نکنی گوشیت رو تا شب چک کنی :)

در تیره ترین حالت دنیا آن شاپرک اُمید ماییم .🤍

♡