حس بلاتکلیفی اونجایی که با دست پست می زنه
و با پا پیشت می کشه رو نزار قبانی خیلی
قشنگ توصیف کرده:
" مِثلَ سیجارَهٍ، بَقیّت فی اِصبَعَیکِ لا تُدَخِنینی
و لا تُطِفئینَنی! هَل نَسیتی اِنّی اَحتَرِق؟ "
مثل سیگار روشنی که نه کشیدی و نه خاموشش
کردی لای انگشتات باقی موندم، آیا
فراموش کردی که در حال سوختنم؟

•
«اَللّـهُمَّ‌ اِنّی‌ اَسْئَلُکَ‌ صَبْر اً‌جَمیلاً»
برای‌‌ خدا صبر کن‌ تا خدا برات‌ عجله‌ کنه.

「♡」

•
«اَللّـهُمَّ‌ اِنّی‌ اَسْئَلُکَ‌ صَبْر اً‌جَمیلاً»
برای‌‌ خدا صبر کن‌ تا خدا برات‌ عجله‌ کنه.

「♡」

از خون دل نوشتم نزدیکِ دوست نامه
اِنّی رَأیْتُ دَهْرَاً مِنْ هِجْرِکَ الْقیامه
دارم من از فراقش در دیده صد علامت
لیست دموع عینی هذا لنا العلامه
هر چند کآزمودم از وی نبود سودم
من جرب المجرب حلت به الندامه
پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا
فی بعدها عذاب فی قربها السلامه
گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم
و الله ما راینا حبا بلا ملامه
حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین
حتی یذوق منه کاسا من الکرامه


#حافظ