انگار حال هیچکس خوب نیست. لااقل کسانی را که ما می‌شناسیم و می‌بینیم. همۀ ایرانی‌ها. همه منتظرند و همه از انتظار خسته شده‌اند. مثل آدم‌هایی هستیم که بیرون قفس ایستاده‌ایم. یک قفس عظیم...

- شاهرخ مسکوب؛ روزها در راه


. .

Among all my lost; I still have an insider who stands stubbornly at my feet

میان تمامِ از دست رفته‌هایم؛ هنوز خودی دارم که سر سختانه پای من ایستاده است‌

بله از تو ناراحت می‌شوم، چون دوستت دارم و انتظار کارهای ناشایست را از تو ندارم، وگرنه ما را چه‌کار با غریبه‌‌ها؟

وَ...

میانِ تمامِ
از دست رفته‌هایم هنوز خودی دارم که
سر سختانه پای من ایستاده است‌.

جهان به چه کار آید
اگر تو را در کنار خود نداشته باشم
و کلمات چه بیهوده خواهند بود اگر
نتوانم روبه رویت بایستم و فریاد بزنم
دوستت دارم..️

میانه‌ی راه ایستاد و از خودش پرسید:
«چرا اندوهِ آدمی، تمامی ندارد؟»

آنکه چشمانت را «در حالی‌که غمگین بودند» رها کرد و رفت،
آیا شایستگی دارد که منتظر بازگشتش باشی؟!

آدم‌های درست؛ مجبورت نمیکنن برای عشق التماس کنی. اونا جوری بهت عشق میورزن که هر بار باعث میشن خودت رو هم بیشتر و بیشتر دوست‌داشته باشی. اونا نشونت میدن— بهت ثابت میکنن که تو زیاده‌خواهی نمیکنی و درواقع؛ لایق و شایسته‌ی اون علاقه و تلاش هستی.

•
اتفاقاً آنوقت که اوضاع بد شد اگر بایستی و بسازی و سبز بمانی هنر کرده‌ای
در شرایط مساعد که حتی علف‌های هرز هم سبز می‌شوند .

- نرگس صرافیان طوفان

♡

- چه‌طور بگویم؟ مثل این است که شب تک‌و تنها روی عرشه‌ی کشتی ایستاده باشی و یک‌مرتبه پرت بشوی وسط اقیانوس.