انگار حال هیچکس خوب نیست. لااقل کسانی را که ما می‌شناسیم و می‌بینیم. همۀ ایرانی‌ها. همه منتظرند و همه از انتظار خسته شده‌اند. مثل آدم‌هایی هستیم که بیرون قفس ایستاده‌ایم. یک قفس عظیم...

- شاهرخ مسکوب؛ روزها در راه


. .

Among all my lost; I still have an insider who stands stubbornly at my feet

میان تمامِ از دست رفته‌هایم؛ هنوز خودی دارم که سر سختانه پای من ایستاده است‌

وَ...

میانِ تمامِ
از دست رفته‌هایم هنوز خودی دارم که
سر سختانه پای من ایستاده است‌.

میانه‌ی راه ایستاد و از خودش پرسید:
«چرا اندوهِ آدمی، تمامی ندارد؟»

- چه‌طور بگویم؟ مثل این است که شب تک‌و تنها روی عرشه‌ی کشتی ایستاده باشی و یک‌مرتبه پرت بشوی وسط اقیانوس.

ایستادگی و محکم بودنِ زیاد، باعث می‌شود
دیگران فکر کنند تو هیچ‌وقت غمگین نمی‌شوی.
«زیادی محکم بوده‌ام عزیزم، زیادی.»

حالم اصلا خوب نیست. از فاصله‌ی خیلی خیلی خیلی دور هم مشخصه حالم خوب‌ نیست. تو چطور در چند قدمی من ایستادی و نمی‌بینی حالم خوب نیست؟

مقابله ی آدم با آدم
همیشه فاجعه ست
من نخواهم ایستاد
روبه روی تو
جز برای بوسه دادن....

استاد #هوشنگ_ابتهاج

نظرتون؟

من هستم؛
هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم.
که تو شکستات دستتو محکمتر بگیرم.
تو هیچوقت منو روبه‌روی خودت نمی‌بینی.
من همیشه همینجام، کنارت.
هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی،
تو پستی یا بلندیش،
تو روشن ترین یا تاریک ترین قسمتش،
تو تنها نیستی من کنارتم.


عصرتون دلربا

اتفاقا از سختی‌هایت بگو، از رنجی که داری می‌کشی، از مسیری که صبر و طاقتت را بریده و از هردفعه‌ای که زمین خورده‌ای و به هزار تکاپو ایستاده‌ای.
بگذار در جریانِ سخت کوشی و تاوان‌های سنگینِ پرداخته‌ات باشند تا روزی که به هدفت رسیدی؛ بگویند نوش جانش، باید می‌رسید!
اتفاقا از سختی‌های مسیرت حرف بزن تا آسانیِ مقصدت در ذهنشان ناعادلانه نیاید!

#نرگس_صرافیان_طوفان