قشنگ تر این جمله نخوندم ، میگه:

چقدر ایستاده ، تا کوه شده است
چقدر گریسته ، تا دریا شده است
ایستادم ، گریستم ، مَن شُدم :)
• |.|

اونجایی وایستادم که به خودم گفتم:
" دیگه کاری از دستم برنمیاد، تسلیم این سرنوشتم "

از دید بقیه روی پاهام وایستادم حالم خوبه و واقعا قوی‌ام
اما حقیقت اینه که خسته ام، تیکه تیکه شدم، میخوام فرار کنم، میخوام برم گم و گور شم

گفت کمی از خودت بگو:

چقدر ایستاده، تا کوه شده است
چقدر گریسته، تا دریا شده است
«ایستادم؛ گریستم؛ من شدم...»

•
الان دقیقا توی اون نقطه از زندگی ایستادم که کافکا میگه :
از زندگی با مردم از حرف زدن عاجزم
کاملا در خود فرو رفته‌ ام به خودم فکر میکنم چیزی ندارم به کسی بگویم هرگز به هیچکس.

♡

از دید بقیه روی پاهام ایستادم ، حالم خوبه و واقعا قوی ام ، اما حقیقت اینکه خستم ، تیکه تیکه شدم ، می خوام فرار کنم ، می خوام برم و ناپدید شم .

من لبه پرتگاهی ایستادم
که بهانه ای
برای قدم برداشتن
به عقب ندارم...
تو بیا، دلیلی برای من باش..:)
.

الان دقیقا توی اون نقطه از زندگی ایستادم که کافکا میگه:

از زندگی با مردم،
از حرف زدن، عاجزم!
کاملا در خود فرو رفته‌ام،
به خودم فکر می‌کنم
چیزی ندارم به کسی بگویم..
هرگز؛
به هیچکس!

‏موقع شکستن یادم افتاد تو بهم تکیه دادی،
‏دوباره ایستادم.

تو رفتی و من پشتِ سرت آمدم .
تمامِ خیابان ها را پا به پایت دویدم ،
کوچه هایِ بن بست را با تو ایستادم ،
مقصد هایِ تو را دیدم و مصمم شدم ؛
که چه خوب شد که از جهانِ من رفتی !!!
منی که با دیگران فرق دارم
منی که بی بهانه دست نمی کشم
منی که برایِ پایان هم ، ادامه می دهم !
منی که برای رفتن هم ، می مانم !

نرگس صرافیان طوفان