‏من می‌ایستم، تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف، تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی، تا لحظه‌ی ویران شدن؛ اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت

‏یه موقع‌هایی دلم می‌خواد شب بزنم بیرون، برم یه جایی که ویوی شهر داشته باشه، بایستم؛ حرکت ماشینا رو نگاه کنم، چراغای روشن خونه‌ها رو بشمرم، صدای شهر و بشنوم و برای چند دقیقه از روزمرگی‌هام فاصله بگیرم.

جهان به چه کار آید
اگر تو را در کنار خود نداشته باشم
و کلمات چه بیهوده خواهند بود اگر
نتوانم روبه رویت بایستم و فریاد بزنم
دوستت دارم..️

‏من با این پنکهٔ خاموش شدهٔ بالای سرم چه فرقی دارم؟ با یه انرژی‌ای که از قبل مونده برام، بدون هیچ هدف و فایدهٔ خاصی، بدون هیچ احساسی، دور خودم می‌چرخم و با هر چرخش، انرژی و سرعتم کمتر می‌شه تا لحظه‌ای که دیگه هیچ انرژی‌ای برام نمونه و برای همیشه بایستم.

دلم می خواهد اینجای راه بایستم
و کمی گریه کنم و بعد برگردم
به جنگی که هیچوقت تمام نمی شود

.࿐

𝑰 𝒔𝒕𝒂𝒏𝒅 𝒂𝒏𝒅 𝒄𝒂𝒓𝒓𝒚 𝒐𝒏 𝒑𝒆𝒓𝒔𝒆𝒗𝒆𝒓𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒔𝒖𝒄𝒄𝒆𝒆𝒅

می‌ایستم و ادامه می‌دهم دوام می‌آورم و موفق می‌شوم‌‌

♡

𝐀𝐧𝐝 𝐈 𝐚𝐬𝐤 𝐲𝐨𝐮 𝐆𝐨𝐝 𝐭𝐡𝐞 𝐩𝐨𝐰𝐞𝐫 𝐭𝐨 𝐬𝐭𝐚𝐧𝐝 𝐮𝐩 𝐚𝐥𝐨𝐧𝐞 𝐰𝐢𝐭𝐡𝐨𝐮𝐭 𝐥𝐲𝐢𝐧𝐠 𝐨𝐧 𝐚𝐧𝐲𝐨𝐧𝐞'𝐬 𝐬𝐡𝐨𝐮𝐥𝐝𝐞𝐫

خدایا از تو قدرتی را طلب می‌کنم که به تنهایی روی پاهای خود بایستم بدون آنکه روی شونه‌ی کسی تکیه کنم .️

جایی در زندگی ام
می ایستم و می گویم:
این، تماماً "من" بود..
که دوام آورد؛
که ادامه داد؛
و رسید...

بعد رفتنت مثه آدمی شدم که آتیش گرفته
اگه وایستم میسوزم و اگه بدوم بیشتر میسوزم...




‌

جا نخواهم زد!
دردهایم را در آغوش خواهم کشید و مصمم تر از همیشه، ادامه خواهم داد.
این خاصیتِ من است؛
که مشکلاتم را شبیه به انگیزه می‌بینم،
شبیه به داغِ سوزانی، که وادارم می‌کند سریع تر از همیشه گام بردارم.
من به لطفِ دردهایم، هر روز قوی‌تر می‌شوم،
نه جا می‌زنم،
نه کم می‌آورم،
می‌ایستم و ادامه می‌دهم
دوام می‌آورم و موفق می‌شوم .

. .