"Don’t ever let anyone break your soul. You have to stand on your own two feet and fight. There are those who would give anything to see you fall. Never give them the satisfaction. Hold your head up high. Put a smile on your face and stand your ground."

"هرگز اجازه نده کسی روحت را بشکند.
باید روی پای خود بایستی و بجنگی.
کسانی هستند که برای دیدن زمین خوردنت هر کاری می کنند.
هرگز به آنها این رضایت را نده.
سرت را بالا بگیر.
لبخندی بر لبانت بنشان و روی موضعی که هستی بایست.

عشق عشق که می‌گفتید همین بود
آمدن و کلی خاطره به جا گذاشتن و ادامه‌ی ساختن خاطره در آغوش دیگری
ارزانی خودتان این دونفره‌هایتان
لطفا کنار بایستید
من و آغوشم با  ترانه‌های تنهایی که  برای هم زمزمه می‌کنیم
خوش هستیم ..


#سجاد_بیرامی

چشم‌‌هات رو برای چی می‌بندی؟ فقط می‌سوزن؛ مگه نه؟ می‌بندی اما هنوز هم همین‌جایی. روزهای زیادی قطره قطره آب شدی، فقط برای اینکه به اون لجن‌زار نریزی و بیش‌تر از این گند برنداری. اما هنوز هم همین‌جایی. از ناتوانی پاهات راضی‌ای؟ وقتی که نمی‌تونی با دست‌هات فقط دو ثانیه بیشتر حمل کنی؟ وقتی که همیشه باید بایستی، و توی جیب‌ها رو بگردی، تا ببینی به اندازه‌ی کافی برای ادامه دادن آرام‌بخش همراه داری؟ وقتی که می‌خندی و از صداش اذیتی؟ خوبه؟ دوستش داری؟ به اندازه‌ی کافی ازش لذت می‌بری؟ اینطوری می‌خوایش؟ "چه انتظاری داشتی"؟ چشم‌هات رو برای چی می‌بندی؟

Nobody really knows how much anyone else is hurting. We could be standing next to someone who is completely broken and we’d never know. So, be kind always. With yourself, and others.

هیچ کس نمیدونه که چقد بقیه درد میکشن ما میتونیم کنار یکی که کاملا شکسته شده بایستیم و هیچ وقت ندونیم که اون شکسته، پس مهربون باش همیشه، هم با خودت هم با بقیه.

‏آدم بایستی در این هستیِ بی‌پایان، جایی، آغوشی برای خویش داشته باشد؛ تا بدان مالک باشد، برای خودش باشد، از خودش باشد، آغوش مالکش باشد، می‌فهمی؟
‏یک کمی بالاتر از گوش، سمت چپ مغز، در میان آن حجره‌های در هم پیچ، در اعماق این حجره‌ها جایی هست که احتیاج به دستکاری من دارد؛ مخاطب من آن‌جاست؛ از آن‌جاست که عوض شدن شروع می‌شود.

#دکتر_رضابراهنی

یچیز جالبی که یبار تو یکی از کتابام خوندم این بود که بسیاری از کودکان وقتی نسبت به مرگ و مردن آگاه میشن، بصورت ناهشیار با خودشون عهد میبندن که هیچ وقت سرمایه گذاری کاملی روی زندگیشون نکنن و هرگز به شخصی دلبسته نشن! چون میدونن که روزی زندگی به پایان میرسه و شخص محبوبشون رو از دست میدن. پس در بزرگسالی ممکنه از ورود به رابطه و دوست داشتن یه فرد ترس و واهمه داشته باشیم. پس ما یا انتخاب میکنیم که با وجود فانی بودن دنیا زندگی کنیم، یا بخاطر هراس برای از دست دادن افراد مورد علاقه ی زندگیمون، روی به محدود سازی خودمون میاریم و در جبهه مرگ می ایستیم تا زندگی!

•
اتفاقاً آنوقت که اوضاع بد شد اگر بایستی و بسازی و سبز بمانی هنر کرده‌ای
در شرایط مساعد که حتی علف‌های هرز هم سبز می‌شوند .

- نرگس صرافیان طوفان

♡

روزهای خوب‌تری می رسد، ما خوب می‌شویم، شکستگی‌هامان را ترمیم می‌کنیم، زخم‌هامان را ضماد می‌گذاریم، روبه‌روی آینه‌ی صیقلی روزگار می‌ایستیم و بازهم لبخند می‌زنیم.

#نرگس_صرافیان_طوفان

. .

You stand on the threshold of a chat , but you don't write ... .

در آستانه چت می ایستی ،
اما چیزی نمی نویسی ...

.࿐

بدترین دشمن برای هر آدمی خودشه؛ اونجا که باید رها کنی اما نمی‌کنی؛ باید پای خواستت بایستی اما نمی‌ایستی؛ نباید مدام خودت رو سرزنش کنی اما می‌کنی؛ گاهی وقتا آدما دشمنیشون رو می‌کنن و میرن ولی ما به جاشون دشمنی رو با خودمون ادامه میدیم و این تلخه، خیلی تلخ..!


. .