اطرافیان من اینجورین که:
اونا حق دارن از من ناراحت بشن
ولی من حق ندارم ازشون ناراحت بشم وگرنه ناراحت میشن.

‏مهربونا اینجورین؛
اذیتشون میکنی
اذیتشون میکنی
اذیتشون میکنی
بعد یهو میبینی دیگه نیستن...



. .

‏عاشقای ایرانی اینجورین که ۱۲ شب به یاد یار میشینن گریه میکنن و درعشق میسوزن بعد ۵ صبح از شدت سردرد بهش فحش میدن

خانواده های سخت گیر اینجورین که:
“ دارم سعی میکنم ازت محافظت کنم”
نه،تو فقط داری یه ادمی رو بار میاری که توی چندثانیه میتونه دروغ سرهم کنه و احتمالا هیچوقت جرات نمیکنه راجب مشکلاتش باهات حرف بزنه

بعضیها هم اینجورین که میگن:
"تو اگر من رو دوست داشته باشی به خاطر من این اخلاقهات رو عوض میکنی"
بعد که موقع تغییر رفتار خودشون میرسه میگن:
"تو اگه عشقت واقعی باشه، من رو با همین خلق و خو و رفتارم قبولم میکنی و دوستم داری."

پسرا اینجورین که بهت میگن:
خیلی خب، میخای حقیقتو بدونی؟
‏بعد یه دروغ بزرگتر از قبلیا بهت تحویل میدن :|

‏عاشقای ایرانی اینجورین که ۱۲ شب به یاد یار میشینن گریه میکنن و درعشق میسوزن بعد ۵ صبح از شدت سردرد بهش فحش میدن

‏بیشتر چیزا اینجورین که تا نرسیدی بهش، هی ذوقشو داری، وقتی میرسی بهش، کم کم ذوقتو بهش از دست میدی و وقتی که ازش رد میشی، میبینی حالا همچین چیز خاصی هم نبوده

‏آدمای بدقول اینجورین که اگه خودشون دویست و هشتادو پنج بار دیر برسن، مشکلی نداره، ولی اگر یه بار تو دیر برسی، دیگه تا آخر دنیا ولت نمیکنن

‏بعضیام اینجورین که هرچی هم که نزدیک بشی بهشون، هرچیم که نزدیک بشن بهت، بازم دورن ازت، بازم دوری ازش، انگار همیشه از پشت شیشه‌ای دارن حرف میزنن که هیچ وقت نمیشه ازش رد بشی