وجود دوست تو زندگی آدم اینجوریه که حضرت سعدی میگه:
‌"او مَرهَم است اگر دگران نیش می‌زنند"

حسم اینجوریه که تو روخدا نذار ازت ناامید شم ، خواهش میکنم خوب بمون ، نذار از زندگیم حذفت کنم ، تو رو خدا نذار یهو دیگه دوست نداشته باشمت ، من کسی رو اندازه تو حفظ نیستم ..

‏دلم عمیقاً زار تراپی می‌خواد، اینجوریه که دو تا غریبه همدیگه رو بغل کنیم و برای این روزامون زار بزنیم.

•
گفت آدم امن چجوریه ؟
گفتم اینجوریه که تو ضعیف ترین ورژنت رو بهش نشون میدی
و از اون به بعد تنها دغدغش اینه که بهت آسیبی نرسونه 🤍

♡

جای خالی آدما از خودشون بزرگتر می‌شه؛ و اینجوریه که هیچ‌آدمی نمی‌تونه برگرده و سر جای خودش بشینه. هیچ‌وقت و تحت هیچ‌شرایطی.

آخرین مرحله ناامیدی اینجوریه که فکر میکنی شاید به اندازه کافی دوست داشتنی نیستی.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

هوای پاییز اینجوریه که نشستی یه گوشه داری گذران عمرو می‌بینی، یهو صدای تق میاد، می‌بینی قلبت بدون دلیل شکست و غصه کلِ وجودتو فرا گرفت...

بعضی از این "عزیزم ببخشید پیامت رو ندیدم" درواقع اینجوریه که "پیامت رو دیدم ولی حوصله‌ات رو نداشتم و ازت خوشم هم نمیاد اما اونقدر شجاعت ندارم بیام بگم داری روی مغزم سوهان می‌کشی پس میگم پیامت رو ندیدم که خوب به‌نظر برسم درحالی که هزاربار موبایلم از پیامت بیب بیب کرد"

نمیدونم زندگی چرا اینجوریه که یه تایم طولانی اتفاق خاصی نمیوفته بعد یهو پشت هم فقط اتفاقات مهم و سرنوشت ساز.

Adulthood is such that nothing, literally nothing is a disaster. You have probably seen the worst and you know that there is a way. This is not the next way.

بزرگسالی اینجوریه که هیچ چیز، لیترلی هیچ‌چیز فاجعه نیست. هم احتمالا بدترشو دیدی هم میدونی که بلاخره یه راهی هست. این راه نشد بعدی.