من ترکت نمی‌کنم.
من با یه بحث ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه هنوز زخمای قبلیتو داری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه تو اشتباه کردی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی اوقات
حرف‌های نادرست می‌زنی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه کسی بهت یاد نداده
چجوری ارتباط بگیری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی وقتا مود خوبی نداری ترکت نمی‌کنم.
ما باهم یاد می‌گیریم.
باهم رشد می‌کنیم.
باهم پیشرفت می‌کنیم.
باهم آینده رو می‌سازیم.

درمانگرم یبار چیز جالبی گفت، اینکه ما فکر میکنیم آرامش یک احساسه در صورتی که آرامش حد وسط حال روحی ماست! وقتی که نه خوبیم نه بدیم! و حالت خنثی داریم، به اون حالت خنثی میگیم آرامش!

‏آدم فکر می‌کنه اعصابش آرومه ، تا اینکه آستینش به دستگیره گیر می‌کنه ..

I can’t believe I allowed myself to be disrespected so many times just because I care about other people’s feelings more than time.

نمیتونم باور کنم که بارها اجازه دادم به خودم بی احترامی بشه، فقط برای اینکه بیشتر وقتا به احساسات دیگران اهمیت میدم...

Be more concerned with your character than your reputation your character is what you really are your reputation is merely what others think of you

بیشتر از اینکه نگران شهرتت باشی، نگران شخصیتت باش. شخصیت تو اون چیزیه که واقعا هستی، اما شهرتت چیزیه که دیگران در مورد تو فکر میکنن

تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.

زندگیم از اونجایی ترسناک شد که فهمیدم اینکه چند روز حالت خوب باشه و بعد دوباره تا مدت‌ها بد باشی اسمش مودی بودن نیست، افسردگیه.

وقتی ادم تو یه شرایط لجن گیر کرده برای اینکه ازش دربیاد دو تا چیز لازمه، اول بفهمه که توی لجنه و دوم بتونه تصور کنه که بیرون این لجن چی هست، چی منتظرشه، قراره چی بشه. یه امید، یه تصور، یه برنامه، یه چیزی که بهش بگه ببین یه چیز دیگه هم غیر لجن وجود داره، دست و پا بزن و بیا بیرون

نشستی داری کاراتو میکنی، یهو به این فکر میکنی کاش هیچوقت وجود نداشتی، نه اینکه بمیری، کلا از ابتدا وجود نداشتی.

گاهی اوقات رها میکنی، نه اینکه نخواستی چون از اذیت شدن خسته شدی.